Het is een wat vreemde opdracht waarmee wij door de organisatie van deze verkiezingsavond zijn opgezadeld. Van burgers die zich op bestuurlijke wijze met de politiek bezig houden of zich daarmee willen gaan bezighouden wordt namelijk niet verwacht dat ze dromen, maar een realistische kijk op de toekomst ontvouwen. Ik weet natuurlijk niet hoe het u vergaat, maar als ik ’s ochtends ontwaak, spatten alle dromen, die even daarvoor nog zo mooi leken, als een zeepbel uiteen. Daarom schets ik liever mijn wensenpakket voor de toekomst. Een kleine kanttekening daarbij.
In cultureel opzicht mag ik echter wel graag dromen. Ik ben opgegroeid in een tijd dat je je als jongere vrijwel gedwongen voelde tot een duidelijke keuze. Je behoorde of tot het kamp van The Rolling Stones of dat van The Beatles. Jan Rot heeft enkele jaren geleden zelfs nog een gehele voorstelling aan die groepsdruk gewijd. Op een of andere manier wist ik daar toch weerstand tegen te bieden. Ik koos voor een echte einzelgänger, een loner zo u wilt. Mijn muzikale held was Roy Orbison, net als zijn tijdgenoot Johnny Cash The Man In Black genoemd, en mijn favoriete lied uit zijn rijke repertoire was ….inderdaad….In Dreams. Een lied waarin hij beschrijft hoe hij met zijn geliefde mooie wandeltochtjes maakt en over een gezamenlijke toekomst brainstormt. Aan het eind van het lied slaat toch het besef toe dat het alleen maar een droom was. 
Het is in dit verband verleidelijk om allerlei grootste projecten te noemen die Roosendaal moet zien te realiseren. Maar is dat wel waar de doorsnee burger op zit te wachten. Nog niet zo lang geleden was er op bescheiden schaal een partij actief die door oprichter Toon Rademakers ‘Roosendaals Belang’ was gedoopt. In een latere periode werd deze partij -niet zelden smalend-  weggezet als ‘de partij van de scheefliggende stoeptegels’. Ik moet u eerlijk bekennen dat ik nooit begrepen heb waarom daar zo lacherig over werd gedaan, want dat is nu precies waar veel burgers prioriteit aan geven. Ik ben de laatste tijd vaak aangesproken door burgers over van alles en nog wat. Drie zaken werden in die gesprekken opvallend vaak genoemd.
Burgers hechten vooral veel waarde aan een schone en goed onderhouden stad, met goed begaanbare fiets- en voetpaden en geen rommel op straat. Veiligheid werd vaak als nummer twee genoemd, met politie die zeker in de binnenstad beter zichtbaar moet zijn. Een groot en gevarieerd aanbod aan activiteiten wordt eveneens ten zeerste op prijs gesteld. Over dat laatste zijn de meeste mensen wel tevreden, al kan het natuurlijk altijd beter. Wie zegt activiteiten, zegt cultuur en wie cultuur zegt, zegt ook sociaal. Mede om die reden hecht de PVC zoveel waarde aan een snelle realisatie van het Theaterhuis Roosendaal. Lid zijn van een vereniging heeft ook een sterke sociale component, is voor velen misschien wel belangrijker dan de culturele prestaties.
Reeds begin jaren negentig was de cultuursector zo’n onderkomen toegezegd door de Roosendaalse politiek. ‘Den Deelder’ weet u nog wel. Als u dat weet, herinnert u zich ook nog dat dit geëindigd is in een fiasco en de nachtburgemeester van Rotterdam wacht nog steeds op een cultuurhuis in Roosendaal dat zijn naam draagt . Ik heb op mijn nieuwssite en facebookpagina uiteengezet wat er allemaal is misgegaan. Ik nodig u graag uit om dat nog eens terug te lezen. Maar ik waarschuw u, net als ik zal het u verbazen hoe slecht er toen tussen de betrokken partijen is gecommuniceerd.
Dat fiasco heeft de toenmalig wethouder Chamuleau van de Roosendaalse Lijst uiteindeljk het politieke hoofd gekost. Het geld dat de gemeente daarvoor beschikbaar had gesteld, is teruggevloeid in de algemene middelen. Maar natuurlijk is er nog steeds sprake van een morele ereschuld. Het verbaast mij dat die schuld door de verschillende colleges die sindsdien zijn aangetreden nooit is ingelost. Ik heb van wethouder Theunis begrepen dat hij in het volgende college ook graag de portefeuille Cultuur onder zijn hoede wil nemen. Ik hoop van ganser harte dat als het zover komt hij deze aloude ereschuld van zijn Roosendaalse Lijst eindelijk vereffent en dat hij dientengevolge als  ‘Bouwpastoor van de Roosendaalse cultuursector’ de geschiedenisboekjes in zal gaan.    
Natuurlijk hecht ik ook waarde aan de komst van een HBO naar onze stad. Dat is ontegenzeggelijk ook een stukje ‘Roosendaals Belang’.  Maar dat is geen onderwerp dat de burgers bezighoudt. Wel de zinloze geldverspilling die de afgelopen vier jaar onder dit College heeft plaatsgevonden. Diverse burgers hebben mij vaak met ingehouden woede gevraagd hoe het mogelijk is dat een vrijwel onzichtbare binnenstadsdirectie maandelijks 16.000 euro belastinggeld incasseert zonder dat daar een duidelijk omschreven tegenprestatie tegenover staat.  En voor dat ridicule bedrag hoeven de directieleden slechts een of twee dagen per week in actie te komen, wat daar ook onder verstaan mag worden. Ruim een jaar geleden heb ik bij wethouder Lok geïnformeerd welke ‘fantastische prestaties’ die directie verricht voor deze riante vergoeding. Buiten zijn Poetin-achtige opmerking dat deze wethouder zich niet geroepen voelt om verantwoording af te leggen aan individuele burgers moest Lok toegeven dat hij het niet wist, En nu waarschijnlijk nog niet, want het antwoord moet nog steeds komen.
Waar de PVC naar toe wil, is een zuinige lokale overheid die het belastinggeld uitgeeft aan investeringen waar zo veel mogelijk burgers belang bij hebben. Die zogeheten centrumring die nu in de binnenstad wordt aangelegd, valt daar absoluut niet onder. Vrijwel niemand – dit College uitgezonderd- begrijpt waarom de Vughtstraat zo snel na de laatste kostbare renovatie al zo snel weer opengebroken moest worden voor dit idiote bedenksel van de Cockpit Riek Bakker. Naast de Vughtstraat werden ook de bewoners van de Kloosterstraat geconfronteerd met ernstige overlast en momenteel zijn de bewoners van de Burgemeester Prinsensingel en straks de Nispensestraat en de Laan van Luxemburg de dupe van een College dat niet in staat is gebleken om zelf een toekomststrategie voor de binnenstad te ontwikkelen, maar zich helemaal heeft laten leiden door de professor uit Rotterdam die zich al lang geen professor meer mag noemen. Slim is ze wel, ze heeft declaraties met een totaalbedrag van ruim 400.000 euro geïncasseerd. Er zijn er dus maar twee wijzer geworden van die hele idioterie: Riek Bakker zelf en die binnenstadsdirectie die lui achteroverleunend slapend rijk wordt. De ouderen onder u herinneren zich ongetwijfeld nog de uitroep van VVD-voorman Hans Wiegel, gedaan in een debat met PvdA-leider Joop den Uyl: Sinterklaas bestaat, hij zit daar aan de andere kant van de tafel. Toch wel frappant dat een VVD-wethouder zich nu ontpopt als een soort privé-Sinterklaas voor een volstrekt overbodig extern orgaan. Voor het geld dat daar allemaal aan verspild is -ik moet dan ook nog even ‘Het Lover van Lok’ op de Nieuwe Markt noemen- waar een prijskaartje van 3,5 miljoen aan hangt, zou Jan-Hein Sloesen De Kring kunnen verbouwen tot een Las Vegas-achtig theater, met exclusieve optredens van wereldsterren als Barbra Streisand, Tommy Fleming en Celine Dion. Gesteld dat hij dat zou willen uiteraard.   
Hoe verschillend wij ook over een aantal zaken denken, er is een bepaalde ontwikkeling die ons allen zorgen moet baren. Uit onderzoek is gebleken dat het niet bepaald best is gesteld met het vertrouwen van de burgers in de lokale politiek. Dat is best begrijpelijk. Onze samenleving wordt steeds gecompliceerder en ingewikkelder en dan is het toch eigenlijk wel vreemd dat ‘de baas van de stad’ = gemeenteraad’ in de Roosendaalse situatie bestaat uit 35 amateurpolitici. Want dat zijn we, u stemt om een aantal mensen aan een niet al te denderend betaalde bijbaan te helpen. De deskundigen zijn het er wel over eens dat dit systeem eigenlijk niet langer houdbaar is en vervangen moet worden door een zogeheten professionele bestuursvorm. Ik denk daarbij aan een compacte gemeenteraad, die in Roosendaal uit maximum 15 personen bestaat. Die vijftien leden ontvangen dan een bijbehorend salaris, en verkrijgen een positie vergelijkbaar met die van Tweede Kamerleden. Dat leidt tot meer betrokkenheid en redelijk uitgeruste politici, die overdag hun werk kunnen doen, waarbij het bijwonen van commissie- en gemeenteraadsvergaderingen inbegrepen is. Die vaak slopende avondvergaderingen komen daarmee te vervallen. Ik denk dat niemand daar rouwig om is. Het ambt krijgt daardoor ook meer aanzien. Maar het huidige systeem an sich moet ook op de helling. De discussie hoe de gemeenteraad nieuwe stijl eruit moet gaan zien, is volop gaande. Er is een model, geënt op de situatie in Frankrijk, dat steeds vaker wordt genoemd als een goed alternatief.         
Na de gemeenteraadsverkiezingen mag de lijsttrekker van de grootste partij een gemeentebestuur vormen dat gesteund wordt door de raad. Hij wordt zelf voor vier jaar burgemeester. Dit is vergelijkbaar met de landelijke verkiezingen, waarbij de grootste partij doorgaans de premier levert. Als een voordeel wordt gezien dat deze formule de gemeenteraadsverkiezingen spannender maakt, wat een gunstige uitwerking kan hebben op de opkomst. De burgemeester transformeert van een ceremonieel in een democratische gelegitimeerde bestuurder.
Daarmee vervalt dus de benoemde burgemeester. Daar hoeft ook niemand om te treuren. Nu zit deze burgemeester in een spagaat. Enerzijds hoort hij als eerste burger boven de partijen te staan, anderzijds zit hij wel een politiek getint College van B&W voor, en moet hij de besluiten die dit College neemt naar buiten toe uitdragen en verdedigen. U hebt er waarschijnlijk nooit bij stilgestaan, ,maar de burgemeester zit dus met een dubbele pet in het Stadskantoor.
Landelijk zijn D66 en de PvdA voorstander van dit compromis. VVD en CDA moeten hun definitieve standpunt nog bepalen. Dit Franse model zou dus best eens een voor alle partijen aanvaardbaar compromis kunnen zijn. Helemaal mooi zou zijn indien dit systeem ook naar de landelijke politiek wordt doorgetrokken,  want dan zijn de burgers eindelijk in staat –weliswaar via een enigszins getrapt systeem- om zelf het staatshoofd te kiezen. De premier wordt dan automatisch staatshoofd voor zolang zijn premierschap duurt. 
In de Roosendaalse politieke verhoudingen zou dit zo goed als zeker betekenen dat de huidige wethouder Toine Theunis als aanvoerder van de Roosendaalse Lijst kan uitgroeien tot de eerste gekozen burgemeester van Roosendaal, waarmee zijn plekje in de geschiedenisboeken verzekerd is. Voor de tweede keer wellicht. In het stemhokje moeten de kiezers dus voortaan ook duidelijk nadenken over de vraag ‘Wil ik deze man of vrouw wel als burgemeester?  Volgens mij wordt de politiek er alleen maar leuker en boeiender op. Dank u wel!   

(REDEVOERING VOOR HET LIJSTTREKKERSDEBAT IN DE KRING OP MAANDAG 19 MAART 2018)

Laat ik vannacht nu net hebben gedroomd dat ik vanavond op de kist zou staan.
Niet alle dromen zijn dus bedrog!
Maar het theater is bij uitstek de plaats waar je je dromen de volle ruimte mag geven, en daarom wil ik daar graag in meegaan.
Het leven in Roosendaal is voor mij eigenlijk in twee tijdsperken verdeeld. De periode t/m 2008 en de periode na 2008.
Tot dat jaar 2008 was Roosendaal een uitermate levendige stad, met een ruim winkelaanbod en een grote variatie aan vermaakcentra. Ik was in die periode actief als mobiele redacteur van de Kabelkrant TV Gazet, en ik weet nog goed dat er weekenden bij waren dat alle zeilen bijgezet moesten worden om alle activiteiten te belopen. In de diverse kerken was altijd wel wat te beleven, Peter Kesseler was in zijn Verkadehuis zeer actief met het programmeren van optredens, de tegenoverliggende Eratozaal idem dito, en vanwege een ongelukkige programmering namen ze ook nogal eens activiteiten van elkaar over. Dan had je nog het RBC-Stadion, De Mervohal, De Leede, Leysdream, en de Cultuurkerk St. Jan zat een beetje tussen die twee periodes in.
Met de economische crisis van 2008 sloeg ook de verschraling toe in Roosendaal. Een groot aantal van die kleintheater-voorzieningen legden het loodje, en er verdwenen zoveel winkels dat de binnenstad van lieverlee automatisch compact werd.
De verantwoordelijke wethouders begrepen dat het zo niet door kon gaan, en ze riepen de politieke kopstukken bij elkaar om een nieuw strategisch plan voor de binnenstad te bedenken. Nou lukt het in Roosendaal zelden om alle neuzen dezelfde kant op te krijgen en het binnenstadsplan vormde daar geen uitzondering op, zoals al snel zou blijken. Dat bleef dus een utopie.
De politiek was op dat moment dus radeloos en reddeloos, en toen was het woord aan de bevolking die alleszins redelijk reageerde.  De burgers werden opgeroepen om ideeën en suggesties in te zenden, en het moet gezegd, dat was niet tegen dovemansoren gericht.
Zelf had ik al tijden een centrum voor ogen staan waar de voetgangers ruim baan zouden krijgen, en nu de kans bestond dat die wellicht te realiseren waren, besloot ik ze nader uit te werken. Mijn wandelparadijs begon bij de Molenstraat, het oude centrum, die al heel lang geldt als een aanloopstraat naar het nieuwe centrum. Wat mij voor ogen stond, was een autovrije Molenstraat, omgeven met bomen, vergelijkbaar met het Lange Voorhout in Den-Haag. Een straat waarin zowel de cultuur als de historie tot leven komt. 
De bezoekers van buitenaf zouden bij het startpunt direct kennismaken met de historische oorsprong van Roosendaal.  Eens was dit gebied een belangrijke doorvoerroute voor de turfvaart. U kunt zich waarschijnlijk nog wel die foto van Ben Steffen voor de geest halen waarin de waterroute door de Brugstraat is getrokken. Dat zou via panelen inzichtelijk gemaakt kunnen worden, zodat de wandelaars beseffen op wat voor bewogen grond ze staan.
Doorwandelend zou de bezoeker letterlijk aanlopen tegen diverse historische persoonlijkheden, Roosendalers die de stad op de kaart hebben gezet. Die beeldenroute begint uiteraard met admiraal Loncke, de bevelhebber die samen met Delfshavenaar Piet Hein de Zilvervloot heeft binnengehaald.
Verderop een klein drieluik, bestaande uit Jac Mol (de grote man van de Brabantsche Revue), Jan Mol (de legendarische carnavalsprins die gelukkig nog steeds onder ons is) en Toon Mol, in 2000 uitgeroepen tot de Tullepetaon van de twintigste eeuw.
De beeldenroute gaat verder met Fons Rademakers (de bekende filmregisseur) Jef Rademakers (geen familie-de man die met spraakmakende tv-programma’s het bloottaboe doorbrak op de nationale televisie. Zanger Armand niet te vergeten, weliswaar opgegroeid in Eindhoven, maar als Herman van Loenhout toch echt ter wereld gekomen in Roosendaal, waar hij later via de liefde inspiratie op deed voor zijn evergreen ‘Ben ik te Min’.
Zanger Jack Jersey, in de jaren zeventig uitgeroepen tot de populairste artiest van Nederland, mag uiteraard ook niet ontbreken. Net als ons aller Frans van der Groen, wiens beeltenis onbegrijpelijkerwijs al anderhalf jaar moederziel alleen aan het plafond van restaurant ‘Over de Tong’ hangt. 
Voor George Knobel, de voetbaltrainer die als eerste door had dat deze nobele sport kapot gaat aan drank en vrouwen, moet ook een plek worden gevonden in deze eregalerij. Ter hoogte van de eerste kruising wijst een breed glimlachende Joost Prinsen heel losjes op het straatnaambordje Burgemeester Prinsensingel.
Ter hoogte van de Kerkstraat buigt de Molenstraat af in de richting van het Tongerloplein dat dan is herschapen in een mooi historisch dorpsplein, met een heuse waterpomp en sfeervolle gaslantaarntjes. Als baken en natuurlijke afsluiting van de Molenstraat staat daar dan het Tongerlohotel dat de allure en de uitstraling van het Haagse hotel Des Indes heeft gekregen.
Net als in dat historische hotelcomplex zullen in Hotel Tongerlo de grootste wereldsterren logeren, want met de miljoenen die de gemeente heeft bespaard op de zoveelste renovatie van de Nieuwe Markt, in de volksmond tegenwoordig ‘Het Lover van Lok’ geheten, is De Kring omgebouwd in een theater met een Las Vegasachtig imago.  Jack’s Casino wordt via een doorloop in De Biggelaar en de nieuwe bioscoop die Carlo Lambregts daar gaat bouwen, letterlijk verbonden met De Kring. Dat is pas citymarketing in de praktijk gebracht, daar heb je geen duur bureau voor nodig.
Die herboren binnenstad biedt ook de mogelijkheid om eindelijk eens een eind te maken aan die constante naamsverwarring. Bloemenmarkt – Markt, Oude Markt. De naam Oude Markt heeft officieel nooit bestaan, maar wordt toch veelvuldig gehanteerd. Zelfs onze ‘Wakkere Krant van West-Brabant’ bezondigt zich daar geregeld aan. We spreken voortaan van de Rozenmarkt. Het wegdek wordt beschilderd met roosjes in alle denkbare kleuren, en natuurlijk komt de Rozenmarkt vol te hangen met bloembakken gevuld met rozen. Waarom zou Roosendaal in dat opzicht onderdoen voor Wouw? De St. Jan krijgt een nieuwe torenspits, uiteraard in de vorm van een enorme roos. Laten we eerlijk zijn, die komt daar toch veel beter tot zijn recht dan op die al zo lang uitgerangeerde televisietoren.
In de zomer kunnen we een treintje laten rijden door de herboren binnenstad, met aan boord een stadsgids die tekst en uitleg geeft over al die historische persoonlijkheden op de route. Voor bezoekers die meer gecharmeerd zijn van een waardige binnenkomst kunnen we ook een koetsje laten rijden, zodat die mensen een indruk krijgen van hoe koning Lodewijk in 1809 ons stadje binnenreed. Want ook deze koning, die Roosendaal zijn stadsrechten gaf, moeten we in ere houden. Lodewijk is tot op heden de enige koning van Nederland die kwam om te geven en niet om te nemen.
Tot zover deel 1 van ‘Mijn Droom voor Roosendaal’. De andere delen bewaar ik graag voor de gemeenteraad. Waarom is dit eerste deel niet uitgekomen?, vraagt u zich wellicht af.
De gemeente besloot uiteindelijk niets te doen met al die goed bedoelde en originele ideeën, en koos er voor om in zee te gaan met de veelbesproken professor uit Rotterdam, die inmiddels al lang geen professor meer is. Vanaf dat moment veranderde mijn droom in een nachtmerrie, die tot op de dag van vandaag voortduurt.
Dank u wel voor uw aandacht.                       

(ALTERNATIEVE REDEVOERING VOOR HET LIJSTTREKKERSDEBAT IN DE KRING OP MAANDAG 19 MAART 2018)

Vragen waarop de PVC mede in verband met de verkiezingen (nog) graag binnen 14 dagen na dagtekening (dus uiterlijk 8 maart 2018)  een antwoord/reactie ontvangt van de gemeente:

PVC wil opheldering over kosten binnenstadsmanagement en andere uitgaven,

De PVC heeft in het verleden diverse keren bij het College geïnformeerd of en hoeveel kosten er in 2015 zijn gemaakt ter voorbereiding op de (mogelijke) komst van een Asiel Zoekers Centra (AZC). En of B&W net als diverse andere gemeenten pogingen heeft ondernomen om dit bedrag terug te vorderen bij het Centraal Orgaan  Opvang Asielzoekers (COA).  Ik heb moeten constateren dat Roosendaal daar niet bijzonder actief in is geweest en het maar een beetje op zijn beloop heeft gelaten. Of zoals de afdeling Communicatie dit in een schrijven  van 8 mei 2017 heeft verwoord: het college is niet voornemens het COA in deze te manen. Uit de door de PVC via een WOB-verzoek afgedwongen informatie blijkt dat het om een bedrag van 45.000 euro handelt.
Vraag: Is dit bedrag door het COA inmiddels gestort op de gemeentelijke bankrekening? Zo nee, wanneer is die betaling dan te verwachten, en wat is het College van zins te ondernemen om het COA tot afwikkeling van deze kwestie te manen?

Voorts zou de PVC de totale kosten van het binnenstadsmanagement eens op een volledig rijtje gezet willen zien, gespecifeerd in de (aanloop)kosten van de Cockpit Riek Bakker, en de binnenstadsdirectie (maandelijkse vergoeding momenteel 16.000 euro per maand, dus zeg maar t/m maart 2018), plus de kosten voor de binnenstadsmanager vanaf het moment van in diensttreding, daarbij de vraag gevoegd door wie de binnenstadsmanager nu precies betaald wordt.
Is de afrekening van de Kermis 2017 al gemaakt? Kosten/baten tegen elkaar gezet. Zo ja, dan ontvangt de PVC deze informatie graag per omgaande.
Hoeveel 90- en 100-jarigen telt de gemeente Roosendaal momenteel, en hoe zal zich dit in de komende tijd verder ontwikkelen? De PVC heeft deze informatie nodig met betrekking tot de toekomstvisie die de partij deze dagen wil schetsen. Wellicht behoren wij allen tot de laatste sterfelijke generatie. In het boek ‘De Mensmachine’ belicht auteur Mark O’Connell op indringende wijze de mogelijkheden van het eeuwige leven, gemeenten moeten daar nu dus al terdege rekening mee gaan houden.
Nogmaals het dringende verzoek om de notulen te overleggen van de sollicitatiegesprekken met Riek Bakker. Eerder liet de afdeling Communicatie weten dat deze gesprekken niet zijn genotuleerd, wat de PVC volstrekt ongeloofwaardig acht.  In een landelijk radio-interview heeft mevrouw Bakker, toen nog in bezit van de titel ‘professor’, gezegd dat het haar ten zeerste bevreemdde dat ‘de wethouders volstrekt geen idee hadden welke kant het op moest met de binnenstad’. De PVC is benieuwd hoe dit in het Stadskantoor is genotuleerd.  De tomeloze liefde van het College (met name uitgedragen door de wethouders Cees Lok en Hans Verbraak) kwam dus duidelijk niet van twee kanten. Daar liet ‘Ons Riek’ in het radio-interview geen twijfel over bestaan.  Als die notulen werkelijk niet bestaan, moet er toch minstens verslagen van die gesprekken zijn gemaakt. Op welke basis heeft het College dan anders voor Bakker kunnen kiezen? Graag nu eindelijk eens open kaart spelen in deze tergende kwestie. Als er helemaal niets op papier staat, is er duidelijk sprake van een omissie en zelfs verwijtbaar gedrag. Om die reden stuur ik een afschrift van dit document aan de Commissaris der Koning, de heer Wim van de Donk, en de echte binnenstadsdeskundige Cor Molenaar.       
De afdeling Communicatie heeft mij zoals de ambtenaar het zelf noemde ‘uitgedaagd’ om aan te geven welke prangende vragen van de PVC dit College nog niet heeft beantwoord. Buiten bovengenoemde zaken heb ik nog een onverkwikkelijke affaire aan de orde gesteld.  Als hoofdredacteur van de nieuwssite www.roosendaalspleijdooi.jimdo.com  werd ik (ongetwijfeld in opdracht van het College) van de ene op de andere dag – na het stellen van de zoveelste kritische vragen- afgesneden van de gemeentelijke persinformatie richting lokale/regionale media. Uitnodigingen voor gemeentelijke persconferenties bleven vanaf dat moment eveneens achterwege. Vragen om hier opheldering over te krijgen, bleven constant stuiten op de muur die door de afdeling Communicatie was opgetrokken (ongetwijfeld ook in opdracht van B&W),  waarbij slechts verwezen werd naar de algemene regels. Zelfs meerdere oproepen aan de burgemeester persoonlijk om hier duidelijkheid over te verschaffen, bleven onbeantwoord. Wellicht kan de griffie nog een poging ondernemen om het ‘transparante’ gemeentebestuur tot een inhoudelijke reactie te bewegen. Deze uitdaging is dus nu al glansrijk gewonnen door de PVC.
De PVC ziet bovenstaande vragen graag binnen 14 dagen na dagtekening beantwoord door de griffie, eventueel in overleg met de afdeling Communicatie, waarbij de griffie de eindverantwoordelijkheid houdt.  De Commissaris der Koning is ook nadrukkelijk uitgenodigd om een reactie te geven.       

Stelling 1:  Mensen met een laag inkomen moeten gratis gebruik kunnen maken van cultuurvoorzieningen, ook al kost dit de gemeente geld.   Antwoord PVC: De PVC is geen voorstander van allerlei subsidiepotjes om de inkomensverschillen te verkleinen. Beter en bevredigender is het om er naar te streven dat iedereen financieel op eigen benen kan staan. Mensen met een laag inkomen krijgen bij de AH of de Jumbo toch ook geen korting.

Stelling 2:  De gemeente moet extra geld uittrekken voor het onderhoud van monumentale panden, ook al kost dit geld.

Antwoord PVC:. Dit probleem speelt in Roosendaal niet. We hebben nauwelijks monumenten, wel gebouwen met een zogeheten beschermd karakter. Het huidige potje voor onderhoud volstaat.

Stelling 3: Om de carnavalstraditie te versterken moeten bouwclubs een eigen kot krijgen, ook al kost dit de gemeente geld.

Antwoord PVC: Nee, de gemeente kan eventueel wel faciliteren. Er zijn genoeg leegstaande panden (zie graffitygebouw aan de O-Havendijk) waar carnavalsbouwers tijdelijk terecht kunnen. Ook kunnen ze zich door het bedrijfsleven laten sponsoren.

Stelling 4: Er moet minder geld naar sportverenigingen, en meer naar openbare sportmogelijkheden.

Antwoord PVC: Nee, er zijn voldoende publieke sportgelegenheden in Roosendaal. Sportverenigingen zijn juist goed voor de sportieve- en sociale cohesie. Niets aan veranderen dus. 

Stelling 5: De gemeente moet inwoners die hun huis energieneutraal maken een korting op de OZB (belasting op huisbezit) geven.

Antwoord PVC:  Nee, dit is een rijkstaak. Bovendien verdient die investering zich op termijn terug. Dit staat volkomen los van de OZB.

Stelling 6: Bij aanbestedingen moet de gemeente duurzame bedrijven voorrang geven, ook als dit meer geld kost.

Antwoord PVC: Duurzaam bouwen is een pré, maar hoeft niet per se doorslaggevend te zijn. Het gaat hierbij om het totale pakket. Duurzaam is bovendien een rekbaar begrip.

Stelling 7: Om wateroverlast te voorkomen moeten inwoners die hun tuin volledig betegelen een hogere belasting betalen.

Antwoord PVC: Daar is de PVC een voorstander van. Maar allereerst moet de gemeente de bewoners ruim de gelegenheid geven hun tuin in een groene staat (terug) te brengen.

Stelling 8: De gemeente moet geld investeren in sneller internet in het buitengebied, in plaats van in gratis wifi in de binnenstad.

Antwoord PVC: Daar kan de PVC zich in vinden. Voor internetgebruik moet het niet uitmaken of je in het centrum of het buitengebied woont. Overigens is het de vraag of dit wel een gemeentetaak is. 

Stelling 9: Om leegstand tegen te gaan, moet de gemeente belasting heffen op leegstaande panden.

Antwoord PVC: Leegstand kan meerdere oorzaken hebben. Als er zich geen nieuwe huurders aandienen, kan dit de verhuurder niet in de schoenen worden geschoven.

Stelling 10: Om leegstand aan te pakken moet de gemeente wonen in het buitengebied mogelijk maken.

Antwoord PVC:  Wonen is al mogelijk in het buitengebied. 

Stelling 11: De gemeente moet de rechtzaak van Roosendaalse inwoners tegen de biomineralenfabriek ondersteunen.

Antwoord PVC: De gemeente heeft zichzelf door ondoordacht beleid buitenspel gezet. Hoogstens kan ze morele steun geven. Beter is het om de ondernemer zover zien te krijgen dat hij vrijwillig van deze vestiging afziet.

Stelling 12: Om de werkgelegenheid te stimuleren mag de gemeente bedrijven een financieel voordeel geven, ook al moet er dan elders worden bezuinigd.

Antwoord PVC: Nee, de huidige regelgeving volstaat. Momenteel speelt het tegenover gestelde probleem. Het lukt bedrijven nog nauwelijks om aan nieuw personeel te komen. Maar ook dit is geen gemeentetaak.

Stelling 13: Als de gemeente een overschot heeft op de begroting, moeten belastingen worden verlaagd.

Antwoord PVC: Nee, de gemeente moet eerst kijken welke investeringen met een iets lagere prioriteit dan in aanmerking komen. Zo is de PVC van mening dat de gemeente nog steeds een inspanningsverplichting heeft om voor de podiumkunsten een theaterhuis te realiseren. 

Stelling 14: De gemeente moet ervoor zorgen dat elke wijk een buurthuis heeft, ook als dit leidt tot extra kosten.

Antwoord PVC: Eerst onderzoeken of er in de desbetreffende wijken wel behoefte is aan een buurthuis. De PVC twijfelt daar aan. Als de podiumkunsten straks in een theaterhuis terecht kunnen, zal de behoefte nog verder verminderen. 

Stelling 15: De gemeente moet meer geld uitgeven aan het onderhoud van de openbare ruimte, ook al moeten de lokale belastingen daarvoor omhoog. Antwoord PVC: De gemeente moet Saver de fietspaden frequenter laten reinigen. Onderhoud alleen is niet voldoende. Er moet ook geinvesteerd worden. Zo ontbreekt er nog steeds een stuk voetpad langs de Van Beethovenlaan. 

Stelling 16: De gemeente moet meer inzetten op jongerenwerk, in plaats van op een harde aanpak van hangjongeren.

Antwoord PVC: Dit is een en-en verhaal. De PVC heeft echter de indruk dat de meeste jongeren zich ook zonder specifiek jongerenwerk prima vermaken. Dat is een van de weinige positieve kanten van die vreselijke tablets die zelfs in de theaters schaamteloos hun ‘verlichtend’ werk doen.

Stelling 17: De gemeente moet eraan meebetalen om bestaande scholen in alle woonkernen open te houden .

Antwoord PVC: Eerst moet de behoefte aan onderwijs in de woonkernen onderzocht worden. Het heeft weinig zin om in vergrijsde wijken een school koste wat kost te handhaven.

Stelling 18: In plaats werk uit te besteden moet de gemeente meer mensen in vaste dienst nemen.

Antwoord PVC: De gemeente moet voor de service richting burger maatwerk bieden. Dat gaat beter via flexwerkers en ZZP-ers . Zij kunnen tijdelijk inspringen waar dat even nodig is. De PVC is daarnaast een fel tegenstander van het lukraak inhuren van dure externe bureaus. De peperdure binnenstadsdirectie (16.000 euro per maand) herinnert ons er dagelijks aan hoe verkeerd dit kan uitpakken. 

Stelling 19: Het is de taak van de  gemeente om ervoor te zorgen dat statushouders Nederlands leren.

Antwoord PVC: Nee, dit is geen gemeentelijke taak. Van statushouders mag verwacht worden dat ze Nederlands leren tijdens de asielprocedure.

Stelling 20: De gemeente moet meer geld steken in armoedebestrijding, ook als hiervoor de belastingen moeten worden verhoogd.

Antwoord PVC: Nee, zoals eerder gesteld moeten de burgers financieel onafhankelijk zien te  worden. De gemeente moet daarom alles uit de kast halen om ook de harde kern van mensen in de bijstand aan  zinvol werk te helpen.

Stelling 21: Om arbeidsdiscrimatie tegen te gaan moet de gemeente (als werkgever) gaan experimenteren met anoniem solliciteren.

Antwoord PVC: Absoluut niet. Voor je als werkgever besluit al dan niet met een solllicitant in zee te gaan, moet je alles van de persoon weten. Wie dit ooit bedacht heeft, staat buiten de realiteit.

Stelling 22: Langdurig werklozen moeten verplicht een leer-werktraject volgen bij de gemeente.

Antwoord PVC: Inderdaad, dit hoort bij de morele plicht om selfsupporting te worden. De PVC wil wel een grens trekken bij 60 jaar.  Vanaf die leeftijd lukt het nauwelijks om nog een betaalde baan te vinden. Een leer-werktraject moet geen pesterijtje van de gemeente worden, zoals het verwerpelijke verplichte papiertjes prikken van weleer. Dat was gewoon sociale vernedering. 

Stelling 23: Er moet een opvang komen voor dak- en thuislozen in Roosendaal, ook al moeten de lokale belastingen hiervoor omhoog.

Antwoord PVC: Er moet wel een soort van opvang komen. Er kan echter geen sprake van zijn dat de gemeente hier financieel voor opdraait. Dit is vooral een rijksverantwoordelijkheid. Dak- en thuislozen zijn vaak pendelaars tussen diverse gemeenten. Beter is nog om voor hen speciale door het rijk gefinancierde landelijke dorpsgemeenschappen te creeren. Als het om illegalen gaat, moeten ze zo snel mogelijk worden uitgezet. Er is wel wat te zeggen voor een terugkeer naar het vroegere model Veenhuizen.

Stelling 24: Er mag weer een coffeeshop komen in Roosendaal.

Antwoord PVC: Nee, drugs trekken altijd criminelen aan. Zover mogelijk buiten de deur houden deze onzin. Bovendien strookt het niet met het anti-rookbeleid.

Stelling 25: In Roosendaal moet meer cameratoezicht komen, ook al gaat dat ten koste van de privacy.

Antwoord PVC: Op sommige punten is dat best wenselijk. Maar met cameratoezicht voorkom je geen misdrijven, je registreert ze slechts. De PVC is daarom voorstander van meer politie en toezichthouders op straat.  

Stelling 26: Vervuilende dieselauto’s moeten uit de binnenstad worden geweerd.

Antwoord PVC: De PVC ziet graag zo weinig mogelijk auto’s in de binnenstad. Voor vervuilende diesels moet het centrum inderdaad verboden gebied worden. Dat zou eigenlijk voor de gehele bebouwde kom moeten gelden. 

Stelling 27:  De parkeertarieven in Roosendaal moeten omlaag, ook al moet hiervoor elders bezuinigd worden.

Antwoord PVC: Niet mee eens. Die inkomsten heeft de gemeente nodig om het huishoudboekje in evenwicht te houden. Autobezitters zijn doorgaans niet armlastig, dus er is geen enkele reden om die tarieven te verlagen. 

Stelling 28: De ontsluiting Tolberg wordt de komende vier jaar geregeld, en dat kost de gemeente geld.

Antwoord PVC: Dit besluit is al genomen, dus ik zie niet welke stelling hierin verscholen ligt.

Stelling 29: De gemeente Roosendaal moet geld investeren in gratis parkeerplekken voor elektrische auto's.

Antwoord PVC: Als de behoefte er is, moeten er inderdaad meer parkeerplekken voor elektrische auto’s komen. De PVC ziet echter niet in waarom dit gratis moet zijn. Elektrische auto’s bieden de eigenaar al genoeg voordelen.

Stelling 30: In plaats van naar groenonderhoud, moet er meer geld naar onderhoud van wegen.

Antwoord PVC:  Nee, dit is goed in evenwicht met elkaar.

Stelling 31: In plaats van te investeren in wegen, moet de gemeente investeren in fietspaden.

Antwoord PVC: Roosendaal beschikt over een goede infrastructuur voor fietspaden. Zaak is wel dat ze goed onderhouden worden en dat ze tijdig gerepareerd worden. Zie de eerdere vraag over dit onderwerp.

Stelling 32:  Sociale huurwoningen mogen worden verkocht.

Antwoord PVC: Nee, er zijn al te weinig sociale huurwoningen. Er moeten er juist meer bijkomen, want de schaarste wordt steeds groter.

Stelling 33: In plaats van meer koopwoningen, moeten er meer sociale huurwoningen komen.

Antwoord PVC:  Ja, zie vraag 32. 

Stelling 34: De gemeente Roosendaal moet zich richten op meer starterswoningen, in plaats van op meer seniorenwoningen.

Antwoord PVC: Nee, dit is een en-en verhaal. Gezien de sterk doorzettende vergrijzing moet ook het aantal seniorenwoningen omhoog. Zeker nu ouderen geacht worden langer zelfstandig te blijven wonen. Veel flatgebouwen en appartementencomplexen hebben geen voorzieningen voor het parkeren van scootmobiels. Woningbedrijven hadden veel eerder op die groeiende behoefte moeten inspelen.  Ook dat vereist extra investeringen.

Stelling 35: De eigen bijdrage voor zorg (WMO) blijft 0 euro, ook al moet de gemeente hierdoor elders bezuinigen.

Antwoord PVC:  Dit is een van de weinige zaken die de gemeente goed heeft aangepakt. Die 0-norm moet blijven. De doelgroep doet immers niet zomaar een beroep op de WMO.

Stelling 36: Wanneer de toelage voor zorg vanuit het Rijk ontoereikend is, moet de gemeente dit met eigen geld aanvullen.

Antwoord PVC: Zorg had per definitie een verantwoordelijkheid van de Rijksoverheid moeten blijven. Het moet voor de zorgvraag niet uitmaken in welke stad of provincie je woont. De gemeenten zijn financieel niet bij machte om gaten te dichten voor een te zuinige landelijke overheid. 

Stelling 37:  Inwoners van Roosendaal moeten weer zelf kunnen kiezen van wie ze huishoudelijke hulp krijgen, ook al kost dit de gemeente extra geld.

Antwoord PVC: Het budget is gelimiteerd. Die vrijheid hebben de burgers al via de PGB. Dat is voor iedereen de beste weg.

Taalpuristen zullen ongetwijfeld opmerken dat ‘door zetten’ als één woord geschreven moet worden. Daar hebben ze uiteraard gelijk in. Net als in de naam van de partij zit hier echter een woordgrapje in verborgen. ‘Door Zetten’ kan ook gelezen worden als ‘Met Acties’ of ‘Door Acties’ waarmee de hyperactieve actieradius van de PVC wordt geaccentueerd.  

Verkiezingsprogramma PVC periode 2018-2022
(Tien puntenplan)

1.ESSENTGEBOUW MOET EINDELIJK EEN DEFINITIEF VOLWAARDIG CULTUURHUIS WORDEN  
Er van uitgaande dat het onzalige plan van wethouder Toine Theunis om het oude Essentgebouwen om te toveren in een appartementencomplex net als eerdere initiatieven tot mislukken gedoemd is, moet het nieuwe dagelijks bestuur dat in maart 2018 aantreedt, eindelijk werk gaan maken van de ombouw van dit complex naar een volledig cultuurhuis, met voldoende opslagruimte en repetitiemogelijkheden. Ook de verenigingen die gedwongen vertrekken uit Mariadal moeten hier een gastvrij onthaal krijgen. De 140.000 euro die voor het cultuurnetwerk is uitgetrokken, zou om dit doel te realiseren wat de PVC betreft ook best wat opgeschaald mogen worden. Het Theaterhuis Roosendaal, zoals het al in brede kringen wordt aangeduid, zou in de nieuwe constellatie tevens kunnen gaan dienen als een opstaptheater voor De Kring. De gemeente heeft na het mislukken van verenigingsverzamelgebouw Den Deelder, zoals dat begin jaren negentig in De Kroeven gepland stond, nog steeds een morele inspanningsverplichting om de Roosendaalse podiumcultuur aan een geschikt (gezamenlijk) onderkomen te helpen, helaas wekken opeenvolgende gemeentebesturen de indruk dat volkomen vergeten te zijn.
Inmiddels heb ik over deze en andere zaken kort voor de kerst (21 december 2017) een onderhoud gehad met wethouder Toine Theunis. Hij gaf me te kennen de verkoop van het voormalige Essentpand hoe dan ook door te willen zetten. Er schijnen inmiddels geïnteresseerde partners in beeld te zijn. Als alternatief toverde hij echter het leegstaande Zinc-gebouw aan de Molenstraat uit de denkbeeldige hoge hoed. Over het bijpassende financiële plaatje zou hij ruim voor de verkiezingen met een rapportage komen. Daar zal de PVC hem graag aan (blijven) herinneren. In logistiek opzicht is dit wel een realistisch perspectief. Bovendien zijn de lijnen met De Kring ook in letterlijke zin een stuk korter. Het complex beschikt over diverse kamers, waaronder een grote zaal die geschikt te maken is voor presentaties, voorstellingen en voordrachten. Daarbij moet aangetekend worden dat de beoogde partners bepaald niet armlastig zijn. Tiuri is een gesubsidieerd,representatief theaterbedrijf met waardevolle doelstellingen, DrieMaalPlankenkoorts is een semiprofessioneel toneelgezelschap, huurders van dit hoge niveau mogen dus geacht worden een gangbare huurprijs te willen en kunnen betalen. Diverse (toneel)verenigingen maken al gebruik van bepaalde faciliteiten in het Essentgebouw (kleding- en decoropslag), en wellicht kunnen ze net als de huidige Mariadalbewoners in de naaste toekomst onderdak vinden in het Zinc-gebouw. Als dit inderdaad het nieuwe theaterhuis wordt, is het culturele vierkantje in de Roosendaalse binnenstad compleet. De PVC heeft wethouder Theunis ook verzocht om over dit onderwerp frequent contact te houden.          
Het is tevens een cruciale wens van de PVC dat De Kring jaarlijks een extra geoormerkt potje van 100.000 tot 150.000 euro extra toegewezen krijgt voor de programmering van voorstellingen met een wat diepgaandere cultuurlading, tevens bedoeld als schooleducatie, zodat we bij voorbeeld eindelijk weer eens Toneelgroep Amsterdam aan het werk kunnen zien in Roosendaal. Toneel moet echt zeer actief gepromoot worden, anders valt te vrezen dat deze sector straks helemaal niet meer aan bod komt in de programmering. Daarnaast betreurt de PVC het dat van de voorstellingen die genomineerd worden voor het jaarlijkse Theaterfestival in Amsterdam  er doorgaans maar weinig te zien zijn geweest in De Kring. Dit beoogde potje kan daar tevens verandering in brengen. Zeker als Roosendaal straks hogere school-studenten over de ‘vloer’ krijgt, moet onze 750 jaar jonge stad qua podiumkunsten beduidend meer te bieden hebben dan nu het geval is.   
De Kring dient een eenmalige subsidie te krijgen om de huidige zeer oncomfortabele tribune in de kleine zaal te kunnen vervangen door een opstelling die geen bezoeking is voor de bezoekers.  Die investering moet dan maar worden afgeschreven als compleet mislukt. Kennelijk heeft de leverancier van dit groene monster er geen rekening mee gehouden dat bezoekers doorgaans gezegend zijn met benen die ze tijdens de voorstelling op een prettige en vrije wijze moeten kunnen bewegen. Lekker relaxed zitten is een fundamentele voorwaarde om optimaal van een voorstelling te kunnen genieten.  Zonder een nieuwe opstelling wordt De Kring nooit het meest gastvrije theater van Nederland,  waar directeur/bestuurder Jan-Hein Sloesen en zijn staf terecht wel naar streven. Het herinvoeren van het zogeheten vrije zitten, zowel in de grote- als de kleine zaal is in de ogen van de PVC ook van wezenlijke betekenis voor een optimale beleving van de voorstelling. Je zal maar in de veronderstelling verkeren dat je zo op het oog uitstekende plaatsen hebt voor een productie waar je al maanden naar uitkijkt. Dat plezier vooraf zakt je bij binnenkomst direct in de schoenen als blijkt dat je naast een persoon van circa 150 kilo moet plaatsnemen. Vrijheid, blijheid moet zeker in De Kring Artikel 1 van de culturele grondwet zijn.   
2. GEMEENTE MOET ZICH TRANSPARANTER OPSTELLEN TEGENOVER DE BURGERS
De PVC heeft zich de afgelopen jaren ingespannen om het Stadskantoor ook in figuurlijke zin een transparant karakter te geven. Het College heeft op alle mogelijke manieren geprobeerd dat streven te dwarsbomen. Zo worden WOB-verzoeken (Wet Openbaar Bestuur) alleen behandeld wanneer ze ondertekend op papier worden ingediend. Het College heeft de PVC proberen wijs te maken dat landelijke regels dat voorschrijven. Navraag bij het Ministerie van Binnenlandse zaken leerde dat dit helemaal niet waar is. Gemeenten zijn daar namelijk geheel vrij in, en dat betekent dat er geen wettelijke belemmeringen zijn om WOB-verzoeken desgewenst via de mail in te dienen. Na sterk aandringen van de PVC heeft het College schoorvoetend en met misplaatst misbaar toegezegd dat het ‘document management systeem (oftewel het zaaksysteem)’ , dat momenteel wordt geïmplementeerd, het wellicht in 2018 mogelijk maakt dat WOB-verzoeken via de persoonlijke DigiD digitaal kunnen worden ingediend. Jammer dat het College niet tevens ruiterlijk toegaf de PVC in eerste instantie onjuist te hebben geïnformeerd. De PVC blijft zich uiteraard op alle fronten inzetten voor een transparante gemeente.

3. VOLGENDE COLLEGE VAN B&W MOET UIT MAXIMAAL VIER FULLTIME  WETHOUDERS BESTAAN
Binnen de politiek moet de bindende afspraak worden gemaakt dat ongeacht de samenstelling het volgende College van B&W uit maximaal vier fulltime wethouders gaat bestaan. De huidige 0,6 wethouder was slechts bedoeld om de Roosendaalse Lijst aan een meerderheid in het dagelijks bestuur te helpen. Gezien de beperkte portefeuille van deze parttime-wethouder is dit gewoon weggegooid belastinggeld. Toine Theunis had dit pretpakketje er probleemloos bij kunnen doen. Tekenend is dat de 0,6 wethouder de muurschildering in het tunneltje onder het spoor als een van haar belangrijkste wapenfeiten ziet. De PVC heeft regelmatig op verbetering van de veiligheid met name voor voetgangers in het spoortunneltje aangedrongen. Toen gaf het College niet thuis, wel trok ze de portemonnee voor dit volstrekt overbodige stukje ‘openbaar kunstbezit’, waar nauwelijks handen voor op elkaar gaan. 
4. COLLEGE  DIENT INHOUDELIJK TE CORRESPONDEREN MET DE BURGERS. ONAFHANKELIJK TOEZICHTHOUDER MOET HIEROP GAAN TOEZIEN
Zoals de PVC de afgelopen raadsperiode ten overvloede heeft aangetoond, kampt dit College met een enorm communicatieprobleem. Zo ernstig zelfs dat de PVC zich regelmatig genoodzaakt zag de Commissaris der Koning in te seinen. Brieven gericht aan het College worden doorgaans niet, ongeïnteresseerd of onvolledig beantwoord. De PVC pleit dan ook voor de terugkeer van de ‘Elly Hollestelle’ figuur. Deze beste woordvoerster die de gemeente ooit heeft gehad, wist in haar eentje vragen van journalisten veel adequater, gedetailleerder en doeltreffender te beantwoorden dan het huidige ‘communicatieteam’ dat – in opdracht van het College weliswaar- de plank vaak misslaat (zie de eerder gememoreerde WOB-flater). Zonder enige aanleiding en zonder nadere toelichting ‘presteerde’ deze burgemeester het zelfs om de hoofdredacteur van een gerenommeerd medium van de ene- op de andere dag van de gemeentelijke informatie af te sluiten. Triest genoeg liet de gemeenteraad dat zomaar passeren. Vastgelegd dient te worden dat ‘voor kennisgeving aangenomen’ niet gezien mag worden als een antwoord waar de burgers en de politiek recht op hebben. De PVC pleit dan ook voor een onafhankelijke toezichthouder die de communicatie tussen burger en Stadskantoor heel kritisch gaat volgen. Teleurgestelde burgers die zich niet echt gehoord voelen moeten met hun klachten bij deze functionaris terecht kunnen. Als deze klacht wordt gehonoreerd, moet de toezichthouder het College kunnen verplichten het schrijven opnieuw in behandeling te nemen. Maar dan wel op een serieuze manier uiteraard.
5. GOED ONDERHOUDEN EN SCHONE STAD MOET PRIORITEIT KRIJGEN
De partij Roosendaals Belang werd vroeger wat lacherig weggezet als de partij van de scheefliggende stoeptegels. De PVC heeft die denigrerende houding nooit begrepen, want die scheve stoeptegels en aanverwante zaken zijn nu juist ook in figuurlijke zin de steen des aanstoots voor de gemiddelde burger. Uit alle burgeronderzoeken komt naar voren dat een goed onderhouden, schone stad naast openbare veiligheid absolute prioriteit moet krijgen. Het College heeft ook hier de nodige steken laten vallen. Een ieder die regelmatig door de stad fietst weet dat de fietspaden niet alleen in technisch opzicht slecht onderhouden worden,  maar dat er in letterlijke zin ook best wat vaker de bezem overheen zou mogen. Op recente vragen van de PVC antwoordde het College dat ze geen kans ziet de fietspaden frequenter te laten vegen. Wat natuurlijk flauwekul is, het gaat hier gewoon om de juiste prioriteiten stellen.  Ter illustratie: de PVC vraagt het College al jaren om het ontbrekende voetpad langs de Van Beethovenlaan eindelijk eens aan te leggen. Dat genoot kennelijk geen prioriteit, ondanks dat voetgangers, scootmobiels en aanverwante karretjes en (brom)fietsen elkaar daar constant hinderlijk in de weg lopen en rijden. Prioriteit had kennelijk wel de renovatie van het fietspad langs de Dijkrand. Op 12 november werd het fietspad opengebroken, vervolgens gebeurde er een volle week helemaal niets, en momenteel worden de werkzaamheden in een uitermate laag tempo in een minimale bezetting uitgevoerd. Ook dat moet helemaal anders.  Ongerief voor de burger hoort zo kort mogelijk te duren. Schandalig is natuurlijk eveneens dat de Rembrandtgalerij al ruim een half jaar in de steigers staat. Dit brengt ook heel wat ongemak voor het verkeer met zich mee. Het College moet AlleeWonen veel sterker onder druk zetten om het project zo snel mogelijk af te ronden. Nadat een bromfietser dodelijk was verongelukt ten gevolge van slecht onderhoud op het fatale fietspad , zou je verwachten dat bij bestuur en politiek alle alarmbellen gingen rinkelen. Het bleef echter oorverdovend stil. De fietspaden liggen er nog steeds beroerd bij. Snel ingrijpen is geboden.

6. POLITIE MOET VEEL ZICHTBAARDER WORDEN IN DE BINNENSTAD
De veiligheid – toch een speerpunt van de VVD- is bij dit College ook al niet in goede handen gebleken. De Molenstraat, eens een gezellig en levendig middelpunt van het stadshart, is verworden tot een verzamelplek van drugshandelaren en andere lieden die we daar liever niet zien. De politie, die we daar juist wel graag zouden zien, schittert door afwezigheid. Illustratief was de opmerking van een ouder echtpaar dat mij hierop aansprak. ‘Meneer Pleij, ik heb werkelijk geen idee hoe een politiefunctionaris er tegenwoordig uitziet. Ik zie ze hier nooit’. Een duidelijker signaal dat er veel meer toezicht moet komen in het openbaar gebied, waar vaak iets gebeurt wat niet mag, kan er vanuit de bevolking niet gegeven worden. De PVC pleit al jaren voor een vaste politiepost op de Markt, van waaruit surveillances richting onder meer N-Markt, Emile van Loonpark en uiteraard de Molenstraat kunnen plaatsvinden. De drugshandel moet sowieso veel actiever en met repressieve middelen bestreden worden.  De PVC ziet niets in gelegaliseerde verkoop van drugs. Hoe je het ook wendt of keert, gelegaliseerd of niet, drugshandel trekt altijd criminelen en crimineel geld aan. Dat moeten we echt niet willen!

7. KANDIDAAT-WETHOUDERS MOETEN TOEGANGSEXAMEN AFLEGGEN
Wethouders dienen voor hun definitieve benoeming een proeve van bekwaamheid af te leggen, in de vorm van een proefwerk om aan te tonen dat ze voldoende onderlegd zijn om deze zware functie succesvol aan te kunnen. Omdat regeren/besturen vooruitzien is, moeten ze tevens blijk geven van een toekomstvisie, oftewel om met Wim Kan te spreken: Waar gaan we met zijn allen naartoe? En dan niet alleen in het komend jaar, maar in de komende raadsperiode. Het fiasco Riek Bakker was mogelijk ‘doordat de heren wethouders geen enkel idee hadden welke kant het met de binnenstad op zou moeten gaan’. De uitspraak tussen haakjes is niet van de PVC, Riek Bakker zei dit in een landelijk radio-interview, waarmee ze het gehele College van B&W in een ademstoot volledig voor schut zette. De gemeenteraad gaat ook op dit punt allesbehalve vrij-uit. Lang voordat ‘Ons Riek’ in beeld was, werden er vanuit de bevolking diverse nuttige suggesties gedaan die de binnenstad een vrolijker aanzicht konden geven. Het College, gesteund door de gemeenteraad die het ook niet meer wist, verkoos daar helemaal niets mee te doen. De komst van ‘Ons Riek’ luidde een volstrekt onzinnige renovatiecarrousel van wegen in. De Kloosterstraat, die notabene pas enkele jaren terug geheel is gerenoveerd, ging weer op de schop, omdat Riek een ringweg ter afbakening van de binnenstad als de oplossing zag voor alle problemen.

8. CONTRACT MET BINNENSTADSDIRECTIE MOET ZO SNEL MOGELIJK BEEINDIGD WORDEN
Als uitvloeisel van ‘Rieks visie’, die door hoogleraar Cor Molenaar met de grond gelijk is gemaakt, zitten we nu met een binnenstadsdirectie opgescheept die maandelijks 16.000 euro opstrijkt zonder dat ze ooit met een noemenswaardig resultaat of initiatief is gekomen. Naast dit overbodige belastinggeld verslindende binnenstadsduo is er slechts een persoon beter geworden van deze tunnelvisie: Riek Bakker zelf die voor deze zinloze exercitie ruim 300.000 euro mocht incasseren. Ter overdenking: bij haar aantreden mocht ze zich nog als professor presenteren. Dat mag ze inmiddels al lang niet meer. Dat zegt toch ook wel het een en ander over de mensenkennis van dit College. De PVC heeft regelmatig bij het College geïnformeerd wat die binnenstadsdirectie nu precies de hele dag uitvoert. Het ‘antwoord’ laat zich wederom raden. De wethouders weten het domweg niet. Waar hebben we dat eerder gehoord? Ze konden geen lijst met werkzaamheden en resultaten overleggen. Het heeft er dus alle schijn van dat die maandelijkse 16.000 euro in een bodemloze put worden gegooid.  
Lafhartig en volkomen misplaatst is ook de wijze waarop VVD-wethouder Cees Lok de schuld van het fiasco met de biomineralenfabriek in de schoenen van de gemeenteraad probeert te schuiven. Bij de vaststelling van het bestemmingsplan had hij zelf zo wijs moeten zijn om te zeggen: die rotzooi willen we niet binnen onze gemeentegrenzen hebben.   
9. SUBSIDIEGELDEN MOETEN LANGS EEN KRITISCHE MEETLAT WORDEN GELEGD                                 
Gezien het fiasco met het Witte de With Instituut in Rotterdam, dat volgens Leefbaar Rotterdam subsidiegelden op verkeerde- en ontoelaatbare wijze heeft uitgegeven (zie ook mijn column op www.roosendaalspleijdooi.jimdo.com ) lijkt het de PVC raadzaam om ook de Roosendaalse subsidie-ontvangers eens langs een kritische meetlat te leggen.  Het geld van de belastingbetalers dient vooral algemene doelen te dienen, waarvan zoveel mogelijk burgers profijt (kunnen) hebben. Nut en noodzaak moeten heel duidelijk aantoonbaar zijn, waarbij ook onderzocht dient te worden of er wellicht andere potjes te vinden zijn voor deze uitgaven.  
10 GEMEENTE MOET EEN VEEL ACTIEVER ARBEIDSBEMIDDELEND BELEID GAAN VOEREN
De gemeente moet een veel actiever arbeids-bemiddelend beleid gaan voeren. Het is de PVC niet duidelijk waarom er speciale verblijven voor Oost-Europeanen moeten komen, terwijl de kaartenbakken van de Sociale Dienst nog lang niet geledigd zijn. Wat mankeert er aan het opleidingsniveau van burgers met een bijstandsuitkering en waarom worden bedrijven niet aangespoord om deze mensen zelf te gaan opleiden? Zeker nu de economie weer opveert, moet de lokale overheid alle kansen aangrijpen om burgers die financieel op eigen benen willen en kunnen staan met raad en daad te ondersteunen. Uit het gesprek met wethouder Theunis heb ik tevens begrepen dat er ‘altijd een kleine- maar harde kern van mensen zal bestaan die vanwege persoonlijke problematiek niet aan een betaalde baan geholpen kan worden.  Dat zal inderdaad heel wat inspanning vergen, maar gemeenten mogen ook deze burgers nooit in de kou laten staan.  Zo vindt de PVC het uitermate bevreemdend dat de uiterst populaire Koopjeshal aan de Westelijke Havendijk voor onbeperkte tijd alleen nog maar in de ochtenduren geopend is voor het publiek, omdat zoals de directeur van de stichting Kringloper aangaf de personele bezetting niet voor hele dagen rond te krijgen is. Via of wellicht ondanks de participatiewet moet hier vanuit de overheid toch een mouw aan te passen zijn. Wethouder Theunis is gelukkig ook die mening toegedaan. De PVC verwacht dat op deze woorden nu snel daden zullen volgen. ‘Afstand van de arbeidsmarkt’ is een drogredenering, mits alle betrokken partijen van goede wil zijn en de juiste aanpak, oftewel maatwerk,  wordt gehanteerd.