Vrijdag 30 september 2016

Eigenaar Synthus Achmea heeft een voorlopige huurder gevonden voor het lege pand aan de Dr. Brabersstraat waarin V&D van 1965 tot 2015 was gehuisvest. Woonworld XL wordt met ingang van 1 november de blikvanger op het Roselaarplein. Onder de naam 't Warenhuys‘ kan het publiek hier straks terecht voor diverse woonconcepten met een hoge belevingsgraad, zoals dat tegenwoordig zo fraai heet. Een maand later wil de nieuwe eigenaar op de eerste etage in de ruimte van het voormalige La Place-restaurant een nieuwe eet- en drinkgelegenheid realiseren.

De tweede verdieping gaat op termijn dienst doen als ‘showroom’ voor de grotere meubels. Ook voor de werkgelegenheid is dit een goede ontwikkeling. Op de centrale toegangsdeuren zijn inmiddels grote vellen papier aangebracht waarop te lezen valt dat het bedrijf diverse werkkrachten zoekt en graag in contact zou komen met zelfstandige ondernemers die Woonworld XL wat meer kleur en fleur kunnen geven. Zo kan er onder meer een masseur aan de slag, werknemers die van aanpakken weten en goed kunnen tillen, zijn eveneens welkom om een keer binnen te lopen voor een nadere kennismaking. Alles bij elkaar gaat het volgens eigenaar Martijn Banen om een uniek concept. De huurovereenkomst is voorlopig voor een jaar afgesloten, met de mogelijkheid dit om te zetten in een langdurig contract. Als er economische successen te melden zijn, laat het gemeentebestuur doorgaans snel van zich horen. Zo ook deze keer. In het regionale sufferdje liet wethouder Cees Lok, belast met de portefeuille binnenstad, optekenen dat menig buurgemeente jaloers zal zijn dat het Roosendaal gelukt is deze werkgever binnen te halen. Een wethouder die zich op de borst klopt is sowieso al een ergerlijk verschijnsel, maar als een bestuurder zich ook nog eens ten onrechte op de borst klopt, is dat pas echt irritant. Woonworld XL zocht een geschikt onderkomen in deze regio om de activiteiten uit te breiden en kwam zodoende al gauw bij het voormalige V&D-pand uit. Het is eerder ondanks het gemeentebestuur dan dankzij het gemeentebestuur dat Woonworld XL hier neerstrijkt. De gekunstelde wijze waarop de aangrenzende Nieuwe Markt momenteel wordt aangekleed en die alle mogelijkheden tot grote activiteiten ontneemt, in de volksmond al omgedoopt in ‘Het Lover van Lok’, strekt niet bepaald tot aanbeveling.

Vrijdag 30 september 2016

Het cultuurstimuleringssproject ‘Sjors Creatief’ in de gemeente Roosendaal heeft deze week een vliegende start gemaakt. ‘Vanaf het startschot op woensdag 28 september om 15.00 uur was het een drukte van jewelste op de website (www.sjorscreatief.nl). Binnen een uur waren er al 400 kinderen die zich hadden opgegeven voor hun favoriete activiteit, na een dag stond de teller al op ruim 1000 inschrijvingen en op dit moment zijn al bijna 1200 inschrijvingen verwerkt. Daarmee zijn alle records van de vorige edities gebroken’, aldus een trotse Milou Schneijdenberg van CultuurCompaan.

Kinderen kunnen kiezen uit ruim vijftig verschillende creatieve activiteiten. De activiteiten Animatiefilmpjes maken, Boltaartjes versieren, Dansen, Griezeltocht, Kinderatelier, Musicalles, Muziek, Papier Maché, Twirlen en T-shirts bedrukken waren zeer populair. Kinderen krijgen van Milou het advies om de website goed in de gaten te houden, want aanbieders kiezen er vanwege het grote succes vaak voor weer nieuwe workshops tijdens het schooljaar aan te bieden. ‘Workshops die al vol zitten hebben daarnaast vaak een wachtlijst. Bij voldoende animo mogen de kinderen die op de wachtlijst staan gewoon nog gaan ‘proeven’ van de activiteit van hun eerste keuze. Er zijn voor veel activiteiten nog voldoende plaatsen zoals voor gitaar spelen, tekenen, wolvilten en zingen’, aldus een lyrische Milou. CultuurCompaan en Rabobank Zuidwest-Brabant maken het project Sjors Creatief samen (financieel) mogelijk. Met dit concept kunnen basisschoolkinderen op een laagdrempelige manier kennismaken met een grote verscheidenheid aan creatieve activiteiten, zonder meteen lid te hoeven worden. CultuurCompaan benadert cultuuraanbieders in de gemeente actief om deel te nemen en zorgt er met een financiële bijdrage van de Rabobank voor dat alle aanbieders hun activiteit kunnen tonen in het jaarlijks uitgegeven Sjors Creatief boekje. In totaal zijn voor het huidige schooljaar op dit moment 180 cursussen van 41 aanbieders in het boekje en op de website te vinden. Kinderen uit groep 1 t/m 8 van vrijwel alle basisscholen in de gemeente Roosendaal hebben een exemplaar van het Sjors Creatief boekje ontvangen. Het boekje is ook op de website te downloaden. Kinderen mogen zich nog het gehele schooljaar en voor net zoveel activiteiten inschrijven als ze willen. Deelname is geheel gratis of maximaal € 10,-. In het voorjaar van 2017 komt het Sjors Sportief boekje weer uit! Het verbinden van kinderen aan sport en cultuur is een speerpunt in het gemeentelijk beleid. CultuurCompaan zet Sjors Creatief in als een van de instrumenten om dit beleid vorm te geven. Sjors Creatief en Sportief is een concept van Cultuur- en Sportstimulering Nederland. Het blijkt een succesvolle methode om kinderen op basisschoolleeftijd enthousiast te maken voor deelname aan sport en culturele activiteiten. Meer informatie is te vinden op de website www.sjorssportief.nl. Of stuur een e-mail naar info@sjorssportief.nl.

Donderdag 29 september 2016

Het is op zich toe te juichen dat medisch specialisten hun heilzame werk niet meer uitsluitend binnen de ziekenhuismuren verrichten. Medisch specialisten en gespecialiseerde verpleegkundigen hebben gelukkig ingezien dat het louter voordelen biedt om de huisartsenpraktijken op te zoeken om daar de patiënten te ontvangen voor consulten, waarbij ze direct in overleg kunnen treden met de huisarts.

Een dergelijk samenwerkingsverband bestaat al enige tijd tussen de huisartsen van Medisch Centrum Nieuw Gastel en de gespecialiseerde verpleegkundige voor chronisch hartfalen van het Bravis Ziekenhuis. De verpleegkundige is een dagdeel per maand in de huisartsenpraktijk aanwezig. In de praktijk blijkt dit bijzonder goed te werken, zowel artsen als patiënten zijn gebaat bij korte lijnen, en het is daarom een goede zaak dat deze vorm van samenwerking een structureler karakter krijgt. Naast de medische voordelen kan de patiënt nu twee voorheen aparte afspraken op verschillende locaties met elkaar combineren. Daarmee is ook het mobiliteitsprobleem voor een belangrijk deel opgelost. ‘Met name voor oudere patiënten is het een hele opgave om naar het ziekenhuis te komen. Velen zijn slecht ter been, worden snel moe en zijn voor vervoer afhankelijk van derden, meestal hun kinderen’, zo wordt betoogd door de initiatiefnemers. Bravis wil deze samenwerkingsvorm daarom uitbreiden met andere huisartsenpraktijken in de regio. Alle juichende berichten ten spijt, er is natuurlijk ook een doelgroep voor wie het uit mobiliteitsoverwegingen net zo bezwaarlijk is om naar de huisartsenpraktijk als naar het ziekenhuis te komen. Heel mooi dat de specialist in toenemende mate de huisarts opzoekt, maar de ziekenhuisdirecties zouden er eens over moeten nadenken of ze daarnaast ook niet geregeld de patiënten thuis zouden moeten opzoeken. Uiteraard vergezeld door de huisarts. Op die manier kunnen beide artsen de thuissituatie direct in ogenschouw nemen, ook dat is noodzakelijk om een goed totaalbeeld van de patiënten te krijgen. Het is te hopen dat hier bij het Ministerie een potje voor te vinden is.

Zie ook www.gazetroosendaal.nl, www.dichtbij.nl.roosendaal.nl, www.roosendaalspleijdooi.jimdo.com

Woensdag 28 september 2016

De oudere generaties, zo vanaf 59 jaar, zullen zich wellicht nog herinneren hoe tot 1965 eens in de pakweg twee weken een paard en wagen, later gevolgd door de bakfiets, de straten indraaiden om de bewoners in de gelegenheid te stellen gratis hun groenteafval in de bak te deponeren. In de gemeenten Haarlem, Rotterdam en Hengelo is de schillenboer onlangs in ere hersteld. Nu nog op proef, als deze wijze van afvoer groenteresten in de smaak valt, wellicht voorgoed. Het Dagblad Trouw heeft hier afgelopen dinsdag over bericht.

De PVC wil van het College van B&W en met name van wethouder Toine Theunis weten of Roosendaal wellicht ook bij dit pilotproject kan en wil aanhaken. De gemeente Hengelo is met de proef gestart omdat in sommige wijken afval op straat werd gedumpt, wat tot schrik van de omwonenden tot de ongewenste aanwezigheid van de stevig in opmars zijnde bruine rat leidde. Trouw: ‘Bovendien hebben bewoners van flats geen aparte containers voor etensresten, zodat zij hun afval niet kunnen scheiden. En om het bij het restafval aan te bieden, moeten ze extra betalen, terwijl de schillenboer gratis is’. Aanvankelijk zouden 250 Hengelose huishoudens aan de proef meedoen, maar dat is inmiddels opgelopen tot zeshonderd. Ruim honderd huishoudens staan nog in de wachtrij. Het opgehaalde afval gaat in het geval van Hengelo naar een moestijn waar baanlozen en burgers die via een reintegratieproject werkritme opdoen of een tegenprestatie voor hun uitkering verrichten, te werk zijn gesteld. De schillen gaan in een zogeheten Rocket Composter, een grote tank die het snel composteert. Die compost wordt vervolgens weer gebruikt in de moestijn. In Roosendaal zou dit een goede voeding zijn voor de Botanische Tuin in het Emile van Loonpark, indien het College het eerder door de PVC gelanceerde voorstel om zo’n tuin aan te leggen op het braakliggende terreintje tussen wooncomplex Marktstede en de achterzijde van het Indonesisch restaurant aan de Markt honoreert. In Hengelo is twee jaar uitgetrokken voor de proef. De grote vraag is daar of de nu nog zo enthousiaste burgers ook zo fanatiek blijven als de winter zijn intrede doet en het gaat vriezen en sneeuwen. Het is in ieder geval een uitermate nuttig werkgelegenheidsproject met als bijkomend voordeel dat de betrokkenen een groot deel van de dag lekker in de buitenlucht kunnen verkeren.

De PVC nodigt het College en met name wethouder Toine Theunis graag uit om dit voorstel serieus in overweging te nemen. In Hengelo heeft de schillenboer 2.0 ook een duidelijke sociale functie. ‘Sommige oude mensen komen met maar een paar schillen in hun bakje. Die willen gewoon een praatje maken’, aldus de projectleider aldaar. Een duidelijke win-win-situatie dus! Eten gewoon bij het restafval weggooien is pure verspilling, op deze manier worden de etensresten heel nuttig hergebruikt. Alleszins de moeite waard om het eens uit te proberen dus.

Dinsdag 27 september 2016

 Het gemeentebestuur is vooralsnog niet van plan om het door de VVD-fractie gewenste voetpad richting Visdonk te honoreren. Het stoort de liberalen dat voetgangers die komende vanaf de Zundertseweg het Gedenkbos, het Theehuis en de Lodge willen bezoeken, zijn aangewezen op het fietspad. ‘Zeker voor wandelaars die een andere in- of uitgang van het bos kiezen is het belangrijk om veilig hun bestemming te bereiken, zonder angst voor tegemoetkomende of achteropkomende fietsers, a[ dan niet in groepsverband. Tevens is deze route erg geliefd bij joggers, wat met regelmaat een gevaarlijke situatie oplevert’, aldus de VVD. Het college zegt in deze fase geen ja maar ook geen nee.

‘Voordat wij overwegen maatregelen te nemen, gaan wij eerst onderzoek doen naar de situatie in relatie tot de verkeersveiligheid om vast te kunnen stellen of er sprake is van (structurele) onveiligheid en om daarmee de noodzaak tot maatregelen te kunnen bepalen’, aldus het College. De verantwoordelijk wethouder wijst er tevens op ‘dat aan de rand van de bebouwde kom altijd een overgang bestaat naar het buitengebied waar in de regel geen trottoir is voorzien. Aangezien destijds aan dit gedeelte van de Zundertseweg geen bestemmingen lagen waar relatief veel voetgangers gebruik van maakten, is gekozen om op dit punt te stoppen met het trottoir. Het gebruik van het fietspad door wandelaars en joggers is met name recreatief. Dat is zeer gebruikelijk in een dergelijk 'buitengebied' waar wel een fietspad is en geen trottoir’. Een soortgelijke vraag had de VVD echter ook kunnen stellen met betrekking tot een groot deel van het industrieterrein Borchwerf 1 en 2 waar ondanks de toenemende (Bedrijfs)activiteiten het zeer schaars is gesteld met de voorzieningen voor voetgangers. De PVC (Pleijdooi Voor Cultuur) ‘schreeuwt’ al sinds de oprichting in 2014 om een voetpad langs het laatste gedeelte van de Van Beethovenlaan richting Kortendijk, waar in tegenstelling tot Visdonk geen sprake is van recreatief- maar intensief woon- en werkverkeer, zeker ook waar het de fietsers betreft. Naast de voetgangers moeten de fietsers hier ‘hun’ pad ook delen met scootmobiels in allerlei soorten en maten en gemotoriseerde tweewielers, waaronder een groot aantal razende pizzakoeriers (deze horen gewoon op de snelweg). Joggers worden hier ook regelmatig gesignaleerd, net als ‘echte’ hardlopers, maar de PVC ziet niet in hoe deze groepen ‘gevaar’ op kunnen leveren voor de snelwandelende, sjokkende- en kuierende medemens . ‘De noodzaak om hier een voetpad te realiseren is veel groter dan bij Visdonk het geval is, hoewel de PVC dat ‘pleijdooi’ zeker ook steunt. Nu de wethouder heeft toegezegd om bij Visdonk een onderzoek in te stellen naar ‘nut en noodzaak’ van een voetpad, verzoekt de PVC het College voor de zoveelste keer dit gedeelte van de Van Beethovenlaan daar ook bij te betrekken. ‘Vast en zeker dat de noodzaak tot maatregelen (lees=voetpad) daar vrijwel direct wordt aangetoond’, aldus de PVC.

Maandag 26 september 2016

 Het overlijdensbericht van oud-carnavalsprins Guus Spruijt had op mij ongeveer dezelfde impact als wanneer ik te horen zou krijgen dat Sean Connery is overleden. Een bijzonder detail van de James Bond-story is namelijk dat alle vertolkers nog onder ons zijn en daarom is het zo merkwaardig dat geen enkele filmregisseur op het lumineuze idee is gekomen om een film te maken waarin alle ex-Bonds mogen opdraven om de huidige 007 met raad en daad terzijde te staan.

Met het Roosendaalse carnaval is of liever gezegd was iets soortgelijks aan de hand. Op de eerste prins, Vége-winkelier Henk van Loon, na was het in principe mogelijk om alle ex-‘Ogheden op te roepen voor een gezamenlijke fotosessie. Dat is de laatste jaren ook traditie, maar merkwaardigerwijs is het nooit gelukt om al deze gewezen leutvorsten in een beeld te vangen. Altijd was er wel één om uiteenlopende redenen verhinderd. Bij Guus waren het zeker vooral de laatste jaren gezondheidsklachten die hem er van weerhielden om aan de uitnodiging voor de fotosessie gehoor te geven. Zelfs bij de samenstelling van mijn boek ‘Tien Tullepetaonse Oogheden’ (Uitgeverij Het Verboden Rijk, 2006) lukte het niet om alle carnavaleske gezagsdragers rond het beeld van De Tullepetaon (toen nog op het Tongerloplein) te verzamelen. Gelukkig kon Guus toen wel van de partij zijn. Dat zo vurig begeerde plaatje zal ook nooit meer geschoten worden, want Guus Spruijt is afgelopen dinsdag op 73-jarige leeftijd in huiselijke kring overleden. Als Prins Guust 1 was hij de vierde Roosendaalse Leutvorst, die in 1975 en 1976 de scepter over Tullepetaonestad mocht zwaaien onder de respectievelijke motto’s ‘Wit van Waante’ en ‘Ziedut Zitte’.

Van professie was Guus Spruijt docent Nederlands op het Norbertuslyceum. Na zijn 'regeerperiode' in Tullepetaonestad richtte hij carnavalsclub De Akkenajers op. In 2000 ging hij officieel met pensioen. Dat was een moment waarop hij met zijn gezin besloot West-Brabant te verruilen voor de historische ambiance van Middelburg. Ik prijs me gelukkig dat ik Guus reeds in de jaren negentig van de vorige eeuw leerde kennen. Wat de aanleiding precies was, herinner ik me niet meer, maar vanwege zijn dichtkunst en erudiete persoonlijkheid was Guus een van de gasten die ik in het Verkadehuis mocht ontvangen in mijn ‘legendarische’ talkshow ‘Bij Jaap Pleij op de Canapij’. Hij declameerde enkele gedichten waarin het stierenvechten in Spanje centraal stond en waar hij toch wel enige sympathie voor kon opvatten. Hij wist zijn standpunt in het aansluitende gesprek echter zo helder te beargumenteren dat er zelfs geen miniem boegeroepje te bespeuren viel. Niet veel later toonde Guus zich maar wat graag bereid om mijn eerste schilderijenexpositie met een aantal welgekozen gedichten te openen in het toenmalige hotel van Pieter Bruijstens dat destijds gevestigd was aan de Molenstraat (nu omgedoopt in het Oude Centrum). Ook bij die gelegenheid riep zijn visie op het stierenvechten geen enkele wanklank op. Toen ik begin 2006 onder ijskoude omstandigheden met de trein naar Middelburg afreisde om Guus te portretteren voor ‘Tien Tullepetaonse Oogheden’ (tevens het eerste carnavalsboek dat ooit over Tullepetaonestad is geschreven) wist ik meteen dat het een goed idee was om Jan Mol als extra geheugen mee te nemen. Die suggestie was overigens afkomstig van Guus zelf, want hij realiseerde zich maar al te goed dat in het zijne al gaten begonnen te vallen. Zeker waar het zijn ‘heerschappij’ als leutvorst betrof. Hij bewaarde daar niet bepaald uitsluitend prettige herinneringen aan en de mens zit nu eenmaal zo in elkaar dat vooral het goede blijft hangen. De reis richting Zeeland verliep voorspoedig en bij aankomst werden we keurig opgewacht door Guus, die ons onderweg naar zijn pittoreske woning in de binnenstad alvast het nodige vertelde van de geneugten die Middelburg te bieden had. Welke precies, daar kwamen we al gauw achter. Die lagen wat Guus betrof vooral op het gastronomische- en historische vlak. Na de eerste interviewsessie, besloot Guus dat een wandeling door de historische binnenstad een mooi rustpunt zou vormen en als was het vanzelfsprekend bood hij ons als apotheose een eenvoudige doch voedzame maaltijd in een van zijn vele favoriete restaurantjes aan. Die geste bracht weer even de toneelspeler in Jan Mol boven. ‘Goh, dat is een hele opluchting. Ik zei nog tegen Jaap in de trein - ‘we zullen toch wel wat te eten van hem krijgen’. Dat ‘wat’ bleek een understatement. De spijzen en dranken gingen gretig en gul over tafel en waren voor mijn persoontje precies de vitaminen die de inwendige schrijver op dat moment nodig had. Na enigszins uitgebuikt te zijn, vertelde Guus terig in zijn woning openhartig over de redenen dat hij zijn tweede regeerperiode niet heeft afgemaakt. Geciteerd uit ‘Tien Tullepetaonse Oogheden: ‘Ik ben Prins geworden met Jan Mol voor ogen. Als Prins Jan stond hij al die jaren voor flair en stijl. Die stijl had ik me ook graag eigen gemaakt, maar het liep helaas anders. De stichting hoort achter de prins te staan. Niet alleen figuurlijk, ook letterlijk. Als je ergens binnen komt, horen de leden van de stichting met je naar voren te lopen. Dat gebeurde vaker niet dan wel. Niet zelden wist ik niet eens waar ik terecht kwam. De bals in de schouwburg kregen van de stichting prioriteit. Als er aan het einde van de rit ook nog een bezoek aan een kroegje op het programma stond, was men al gauw geneigd om te zeggen ‘laat maar zitten’. Ik had daar de grootste moeite mee. Op die manier werd immers het volkse karakter van het feest aangetast. In het eerste jaar is dat nog met de mantel der liefde bedekt. In mijn tweede jaar ontstond daar echter een stevig conflict over. Wat mij heeft genekt, is dat Jan Mol in die periode niet in het stichtingsbestuur zat en ook geen andere officiële functies bekleedde. Met Jan Mol aan mijn zijde zou ik veel beter uit de verf zijn gekomen. Het motto ‘Wit van Waante’ heb ik zelf helaas niet voldoende uitgedragen’. In zijn tweede jaar was Mol wel van de partij, maar niet op de manier zoals Guus voor ogen stond. Jan Mol vertelt daarover in het boek: ‘In die periode werd ik door RAC (Rijks Ambtenaren Carnaval) uitgenodigd om hen om te vergezellen bij hun rondes in het ziekenhuis. Tijdens dat bezoek ruim een week voor het einde van carnaval 1976 ging het mis. Ik werd door adjudant Geert van Nassau gewenkt met de mededeling ‘Onze oogheid is ziek geworden’. Ik vond Guus terig in een kamertje en hij zag er zo moedeloos uit dat ik de dienstdoende broeder vroeg om ons twee cognac te brengen. De Oogheid is daarop naar huis gebracht waar ik hem ’s avonds als eerste opzocht. Ik zag gelijk dat het mis was. ‘Jan’, zei prins Guust, het is over. Mijn huisarts heeft me zojuist verboden om deze rol voort te zetten’. De volgende dag tijdens het Sjerpenbal nodigde de stichting me uit voor een gesprek in de schouwburg. De voorzitter kwam direct ter zake. ‘Zoude gij die laatste zes dagen willen doen? Ik besloot ja te zeggen, maar mijn vrouw was stik kwaad dat ik er toch weer ingestapt was’. Toen Guus na enkele dagen aan de Zeeuwse kust had doorgebracht om op advies van huisarts Bernard Hillemans een tijdje op adem te komen, kreeg hij bij terugkeer in Roosendaal op Aswoensdag een artikel van Cor Meerbach onder ogen. De hoofdredacteur van het Brabants Nieuwsblad kopte toen in vette letters ‘De stichting is ziek, doodziek’. Dat redactionele steuntje in de rug kon Guus op dat moment goed gebruiken. Meerbach gaf precies aan waar de stichting zijn inziens de fout was ingegaan. Van de stichting hoorde Guus lange tijd niets meer. Pas veel later kreeg hij op het Norbertusbal de Gouden Roos uitgereikt. ‘Beter laat dan nooit, zullen we maar zeggen. Het motto in mijn tweede jaar was ‘Ziedut Zitte’. Dat kreeg dus wel een heel nare bijklank’, aldus de wat bittere terugblik. Guus heb ik na deze dagsessie nog maar sporadisch teruggezien. Wel stuurde hij me regelmatig mails over artikelen die volgens hem de moeite van het lezen meer dan waard waren, met de uitdrukkelijke uitnodiging deze weer naar de eigen achterban door te sturen. De laatste keer dat ik Guus inhoudelijk en wat langduriger sprak was bij de benoeming van zijn broer René tot tweede stadsdichter van Roosendaal. Uiteraard informeerde ik of de ingehouden woede richting stichting enigszins tot bedaren was gekomen. ‘Ach, met de hulp van Jan Mol en wat meer inschikkelijkheid van de stichting zou ik als Oogheid wel een succes zijn geweest. Die wetenschap heeft me heel lang dwarsgezeten. Maar laten we eerlijk zijn, er is in het leven zoveel meer dan Carnaval. Dat beseffende heb ik mijn wrok hoewel het soms wel opspeelt gelukkig kunnen laten varen’. Voor het gehele portret van prins Guust 1 verwijs ik graag naar het boek ‘Tien Tullepetaonse Oogheden’ waarvan bij boekhandel Het Verboden Rijk in de Passage wellicht nog enkele exemplaren verkrijgbaar zijn. Zie ook de nieuwssites www.gazetroosendaal.nl, www. dichtbij.nlroosendaal.nl, www.roosendaalspleijdooi.jimdo.com   

Zaterdag 24 september 2016

De derde editie van ‘Roosendaal Danst’ kon na drie voortreffelijke dansvoorstellingen verspreid over de donderdag en vrijdag in De Kring al bijna niet meer stuk. En toen moest de officiële opening nog komen. Die was zaterdagmiddag om exact 13.00 uur net als de twee voorgaande jaren in de vertrouwde handen van wethouder Verbraak, die de vraag ‘Heb je geoefend, Hans? ‘ spontaan met ‘Ja, de hele week al, hoewel het in de politiek natuurlijk veel vaker een kwestie van koorddansen is’ beantwoordde. Alvorens zijn zwarte dansschoentjes te laten spreken, sprak Verbraak zijn bewondering uit voor het dansfestijn en met name voor de drijvende kracht achter het geheel, de onvermoeibare Jacques van Meel. Nooit eerder waren de weersomstandigheden zo fantastisch, Verbraak kwam dus als het ware in een gespreid bedje terecht. Hij nodigde alle aanwezigen uit om het gehele weekeinde lekker vrolijk te zijn, de ogen zoveel mogelijk de kost te geven en vooral lekker zelf te bewegen. Kortom, allemaal bezigheden die het leven in Nederland in de visie van VVD-fractievoorzitter Halbe Zijlstra zo de moeite waard maken. ‘Doe maar eens lekker gek’, had de wethouder er dus nog aan kunnen toevoegen. Hoewel, wie tijdens dit sprankelende festijn de voetjes niet van de vloer doet, is eigenlijk gek bezig. Hoewel politici immer op zoek zijn naar de spotlights deed Verbraak zeer gewillig een stapje opzij toen de openingsdans onder leiding van twee internationale ‘lords of the dance’ en onder toeziend oog van onder anderen Rob van de Geijn en Hedwig van Wezel werd ingezet.

Na een klein half uurtje spontane dans, waarbij de kinderen onder het publiek vooral hun eigen gang gingen, werden de aanwezigen met zachte hand richting kleine zaal van De Kring gedirigeerd. Daar wachtte hen een zeer uitgebreide presentatie van dansscholen, dansopleidingen, korte optredens van professionele gezelschappen en diverse workshops, verdeeld over twee middag- en een avondblok, gevolgd door een Afterparty in Braziliaanse sferen. Het programma voor zondag in De Kring staat vooral in het teken van de Dansprijs Roosendaal Danst. Daarbij geldt een vrije inloop. De finale is vanaf 18.00 uur gepland.

Het indringend portret van de huidige tijd waarvoor Jelena Kostic de choreografie ‘The Bold, The Bound & The Brittle’ bedacht, maakte donderdagavond een overdonderende indruk op het publiek. ‘Dit is nu echt een voorstelling waarmee je mannen naar een dansoptreden lokt en die vervolgens wat hen betreft niet lang genoeg kan duren’, merkte een buikig heerschap gevat op. Daarmee had hij niets teveel gezegd. Aan de choreografie ging een proloog vooraf waarin drie vrouwen van buiten de dans in een korte toespraak vertellen over het moment waarop zij de wereld om hen heen anders gingen ervaren. De directeur van de Roosendaalse bibliotheek VANnU, Frederique Assink, was een van de drie die heeft ervaren dat wanneer het pantser van harde zakelijkheid wegvalt geen weerloze ziel de ruimte krijgt, maar een aangeboren kracht die je ware persoonlijkheid blootlegt. Jelena Kostić is bij deze choreografie ongetwijfeld ook uitgegaan van de fysieke essentie. De opzwepende danseressen Virginia en Viviane moesten het zonder decor en muzikanten op het toneel stellen. Op de muziek van Dyane Donck gooiden de dames bijna een uur lang alle remmen los, de kostuums die aanvankelijk hun fysiek enigszins bedekten, werden gaandeweg afgelegd. Dat leidde tot de absolute apotheose van dit ongeremde portret van twee vrouwen die een ontkleed duet met elkaar aangingen. Aan alle mooie dingen des levens, dat zal Halbe Zijlstra ook hebben ervaren, komt meestal veel te snel een einde, zo ook aan deze in alle opzichten inspirerende- en boeiende choreografie van Kostic.

Jacques van Meel (voorzitter van Roosendaal Danst!, choreograaf, theatermaker, oud-directeur Fontys Dansacademie Tilburg) had net als vorig jaar voor de vrijdag een matineevoorstelling samengesteld waarin de diversiteit van dans centraal stond. Hij leidde het publiek op onderhoudende wijze door de verschillende onderdelen, waarin een speciale rol was weggelegd voor de Braziliaanse danser Aly Moreira. Deze middag toonde hij twee solo’s, maar hij was bij meerdere onderdelen nadrukkelijk aanwezig. De jonge talenten van de Vooropleiding Dans van Fontys Dansacademie volgen een speciaal traject in het voortgezet onderwijs in samenhang met een intensieve dansopleiding in dans. Deze aankomende artiesten namen het publiek mee in hun jonge wereld vol fantasie en uitdaging. Het Roosendaals/Tilburgse Hiphop Factory manifesteerde zich met een urban act. Kyara Lampe (winnares van de Dansprijs Roosendaal Danst! 2015) verraste het publiek met een choreografie die samen met Filip van Huffel is gemaakt. Mbo Dans Goes bracht een moderne, hedendaagse dans. De studenten volgen een vakopleiding om later werk te vinden in het brede beroepsveld van uitvoerende en docerend dans. World of Dance liet een fragment zien van Saudade. Artistiek leider Nishant behaalde zijn bacheloropleiding als uitvoerend danser in Tilburg en heeft daarna de masteropleiding Choreografie gedaan. Zijn werk is hedendaags met een knipoog naar zijn oorspronkelijke cultuur in India. Zijn specialisatie is dans en film. Zaterdag verzorgde hij hierover ook een workshop tijdens Roosendaal Danst!

In de avonduren konden de dansliefhebbers in de grote zaal ‘Swan Lake’ van Jakop Ahlblom bijwonen. Jakop heeft voor deze voorstelling het klassieke ‘Zwanenmer’ radicaal naar eigen hand gezet en dat is hem niet door iedereen, met name de recensenten, in dank afgenomen. Zo beoordeelde de Volkskrant ‘het ontbreken van spannend choreografisch materiaal’ als een van de grote manco’s. Wat deze recensent tevens als storend ervaarde was dat ‘de dansers zich bedienen van acrobatische roll-overs, met veel handgebaartjes en trotse benen’. Daar moest Ahlblom het mee doen. De criticus van dagblad Trouw had ook al geen leuke première beleefd. 'Deze Swan Lake ziet er mooi uit maar ontbeert een prangende opvatting. Een groot probleem is het opgeknipte verhaal in onsamenhangende scènes, die zo zijn opgetuigd met de Ahlbom kenmerkende bewegingsillusies (...) dat het nietszeggend wordt’. Het publiek in Roosendaal had kennelijk een geheel andere voorstelling gezien, want gastheer Mon Puttiger zei dat hij bij het uitreiken der jassen vooral positieve reacties had vernomen. Om die reden verbaasde het hem dat ‘Swan Lake’ landelijk zo negatief was beoordeeld. Daar kon ik me wel bij aansluiten, want mijn inziens vertelt Ahlblom met zijn versie van het Zwanenmeer een mooi en helder verhaal, uitstekend verbeeld door twee topdanseressen die geregeld op zeer originele wijze in ‘elkaar wisten te schuiven’. Alles bij elkaar verdient deze editie van ‘Roosendaal Danst’ (in ieder geval tot en met het zaterdagprogramma) een dikke voldoende.

Donderdag 22 september 2016

 De afgelopen week zijn er onderhoudswerkzaamheden verricht in het Emile van Loonpark op het voor publiek afgesloten terrein tussen de Marktstede en de achterzijde van het Indonesisch restaurant aan de Markt. Naast het kortwieken van het groen (merendeels onkruid) is er gedeeltelijk een klein bouwwerkje blootgelegd dat vanaf de Marktstede gezien aan de bovenkant van een ondergrondse bunker doet denken. Nu vraagt de PVC zich af of ook dit terrein gemeentelijk eigendom is of dat het bij een van de aangrenzende panden behoort. Indien het terreintje gemeentelijk eigendom is, wat is dan het doel geweest van deze gedeeltelijke blootlegging? Gaat het hier inderdaad om een ondergrondse bunker en heeft de gemeente wellicht (nog niet nader ingevulde) plannen met dit terrein?

 In dat geval wil de PVC het College uitnodigen om te bezien of dit braakliggende terrein wellicht omgebouwd kan worden tot een kleine botanische tuin. Zoals het College ongetwijfeld weet zijn de meeste botanische tuinen oorspronkelijk opgericht voor onderzoek en onderwijs. Naast deze functie richten ze zich tegenwoordig ook vaak op publiekseducatie. In Nederland zijn 27 botanische tuinen voor het publiek toegankelijk. Deze zijn verspreid over 24 plaatsen in het land. De oudste tuin, De Hortus Botanicus Leiden, aangelegd in 1590 vierde vorig jaar een jubileum vanwege haar 425-jarig bestaan. Het zou leuk zijn, zeker in het kader van ‘Beleef ’t in Roosendaal’, als Roosendaal binnenkort ook over zo’n voorziening zou beschikken. Dat versterkt de aantrekkelijkheid en de verblijfswaarde van het oude stadspark en de binnenstad in het geheel. De PVC denkt bij voorbeeld aan excursies voor de schoolgaande jeugd, georganiseerd door vrijwillige medewerkers van het IVN en het MEC. Uiteraard is het niet de bedoeling om hier een nieuwe hangplek te creëren en daarom moet de tuin afsluitbaar zijn en slechts op beperkte tijden opengesteld worden voor het (leergierige) publiek. De PVC verneemt graag of het College kans ziet een botanische tuin op deze locatie te realiseren en welke kosten hiermee gemoeid zijn. Mochten er al andere plannen bestaan voor dit ‘kleine stukje aarde’, dan verneemt de PVC dit ook graag. Het opschrift voor het bordje naast de toegangspoort ligt voor de hand: Natuur Verbindt Mensen

Ter info: De Hortus botanicus Leiden is de oudste botanische tuin van Nederland. Aangelegd in 1590 en uitgebreid in de eeuwen daarna is de Hortus hét groene hart van Leiden. Hier kweekte Carolus Clusius de eerste grote tulpencollecties van Europa, en introduceerde Philipp Franz von Siebold ongeveer 700 tot dan toe onbekende planten uit Japan en China. Bezoekers kunnen hier terecht voor een rustgevende wandeling; onderzoekers uit de hele wereld komen hier om onderzoek te doen naar de vermaarde collectie van de Hortus.

Woensdag 21 september 2016

Vanwege zijn ‘onmiskenbare bijdrage aan cultuur in Roosendaal en eerder in Bergen op Zoom en Capelle a/d IJssel’ kreeg Kring-directeur Ad van Terheijden in maart 2012 door burgemeester Jacques Niederer een koninklijke onderscheiding uitgereikt. Niederer roemde hem bij die gelegenheid ‘als een theaterdirecteur die steeds op zoek is naar nieuwe activiteiten op het gebied van cultuur en een grote stimulator om culturele amateurgezelschappen een steeds prominentere plaats in het theater te bieden’. Het kan verkeren. In een uiterst summiere verklaring heeft het bestuur van De Kring woensdag laten weten een nieuwe directeur aan te stellen. Daarmee lijkt de weg terug naar De Kring definitief afgesloten voor de alom gewaardeerde Van Terheijden.

Ten gevolge van een arbeidsconflict zit hij al maanden ziek thuis. Ondanks herhaalde verzoeken doet het bestuur van De Kring geen mededelingen over het hoe en waarom. Voorzitter Sturm kan in deze fase ook niet anders. De rechter heeft recentelijk bepaald dat overheidsinstanties geen mededelingen mogen doen over privé-aangelegenheden van hun werknemers, zelfs niet als het om conflictsituaties en publieke functies en dus om publiek geld gaat. Ziekte wordt daar ook toe gerekend. De gemeente en het Kring-bestuur werkten aanvankelijk langs elkaar heen bij deze directeurscrisis door los van elkaar een adviestraject te willen bewandelen. Snel zagen beide partijen in dat deze ‘klucht’ niet uit te leggen was aan de bevolking, met als gevolg dat oud-burgemeester Peter van der Velden van Breda en Bergen op Zoom als enig adviseur werd aangesteld. Deze heeft nu aanbevolen een Raad van Toezicht in het leven te roepen, met daaronder een bestuurder in de rol van directeur. Trudie Stalpers doet zo lang dienst als waarnemend directeur. De officiële opening van de cultuurcluster, samensmelting van De Kring, Museum Tongerlohuys (ook letterlijk)en CultuurCompaan, de opvolger van het Centrum van de Kunsten, door burgemeester Niederer (14.00 uur) staat gepland voor zondag 16 oktober. Wellicht dat dan wat meer transparantie wordt betracht.

Woensdag 21 september 2016

In een reactie op het aangekondigde vertrek van dj Giel Beelen bij 3FM stelt directeur Erik de Zwart van Radio Veronica dit als goed nieuws te beschouwen voor zijn zender. Waarschijnlijk rekent hij zich ten onrechte rijk. De ‘ontheemde’ luisterschare van Beelen zal in de vroege ochtenduren echt niet massaal overschakelen naar Radio Veronica, want dan komen ze terecht bij de Rinkeldekinkelshow van Jeroen van Inkel. Als de show van Beelen volgens mediastrateeg Evert Bronkhorst al anderhalf jaar een rommeltje is, waar geen enkele lijn in te bespeuren valt, dan geldt dat in nog sterkere mate voor wat Veronica bij het ontwaken der natie de ‘ether’ in durft te slingeren.

Op grond van de luistercijfers komt Beelen tot de conclusie dat hij zichzelf al in 2015 van de ochtend zou hebben afgehaald. Zijn houdbaarheidsdatum mag dan al een jaar over de datum zijn, die van Jeroen van Inkel was al lang verstreken toen Erik de Zwart een aantal jaren geleden besloot hem eveneens ingegeven door bedroevende kijkcijfers terug te halen. Zijn Rinkeldekinkelshow is een pijnlijke exercitie voor het oor. Hij weet geen twee zinnen achter elkaar fatsoenlijk uit te spreken, van interviewtechniek heeft hij helemaal geen kaas gegeten en zijn muziekkeuze is ronduit ongeschikt voor dit vroege tijdstip. Wellicht zag De Zwart ook wel in dat zijn oude maatje, aanvankelijk ingehuurd voor het middaguur, het op eigen kracht niet meer zou redden, en besloot daarom er iemand naast te zetten. Die keuze was zo mogelijk nog ongelukkiger. Vijftiger Van Inkel werd opgezadeld met een jonge, blonde deerne die niet gehinderd door enige kennis van zaken haar ‘baas’ constant in de wielen reed. Wat hem bezield heeft, is nooit duidelijk geworden, maar na de zoveelste interne stoelendans veroordeelde De Zwart de gebutste Van Inkel tot uiterst korte nachten. Blond mutsje, aanvankelijk meeverhuisd, maakte na enige tijd plaats voor twee kleurloze mannelijke ‘bijzitters’ die niets wezenlijks wisten toe te voegen. Rinkeldekinkel is daardoor niets meer dan een doorsnee slap geouwehoershow zonder enige kraak of smaak waar er al teveel van zijn bij al die al even kleurloze muziekzenders, die de aansluiting met de jongeren collectief aan het verliezen zijn. Allemaal beweren ze te streven naar een herkenbaar geluid, maar eenheidsworst is helaas troef in radioland.

Dinsdag 20 september 2016

In haar column ‘Berm’ haalt Sheila Sitalsing in de Volkskrant onbesuisd en ongenuanceerd uit naar degenen die het begrip ‘opvang in de regio’ als politiek handvest hanteren. Ik vermoed dat Sitalsing haar verhaaltje in haar bekende ivoren toren heeft geschreven, want ze geeft hiermee aan wel erg van de realiteit te zijn losgeraakt. Natuurlijk is het wrang dat Jordanië als een van de weinige landen in de regio zijn verantwoordelijkheid neemt en zo goed en kwaad als het kan 700.000 Syrische vluchtelingen herbergt.

Maar wat wil Sitalsing dan? Dat Europa over het hart strijkt en die last met een gul gebaar van Jordanië overneemt? Hoe schrijnend de gebeurtenissen in het Midden-Oosten ook moge zijn, het is geen Europees probleem, laat staan dat wij in hier in ook maar enige mate voor verantwoordelijk zijn. Waarom spreekt Sitalsing schatrijke (na)buurlanden als Saoedi-Arabië, Quatar, Abu Dhabi en Dubai niet aan op hun verantwoordelijkheden. Ontwikkelingshulp is een onbekend begrip in deze rijke contreien en naar de vluchtelingen hebben ze nog helemaal geen enkele hand uitgestoken. Het zijn dus de rijke sjeiks die ‘zich diep, zeer diep moeten schamen’, en niet de Europese landen die al veel meer hebben gedaan dan waartoe ze moreel verplicht waren. Overigens is er nog een ander alternatief. Canada heeft te kennen gegeven nog veel meer vluchtelingen uit Syrië te willen opvangen. Waarom geen directe zeebrug gestart tussen Turkije en Canada, zodat het probleem letterlijk en figuurlijk het zwaar overbelaste Europa voorbij vaart? Zijn we als Europa ook niet langer vatbaar voor chantage van Turkse kant. En Sitalsing? Die moet zich ook ‘diep zeer diep schamen’ voor haar ongenuanceerd stukje proza.

Zondag 18 september 2016

Theatergroep Storm op Komst met als vestigingsplaats Bergen op Zoom had zaterdagavond de eer om het startschot te geven voor het Xperience Theater in Parrotia. Deze theatervoorziening in het verzamelgebouw bestaat al sinds de laatste grootscheepse renovatie, maar met ingang van dit seizoen krijgen de activiteiten een beduidend structureler karakter. Ad Huijzers, vaak aangeduid als kwartiermaker (iemand die belast is met de voorbereiding, de organisatie van iets geheel nieuws; voorloper, wegbereider, zo leert het digitale woordenboek) beheert sinds 1 augustus coffeecorner De Huiskamer in Parrotia, daarnaast heeft hij zich ten doel gesteld het Xperience Theater het karakter te geven van een plek waar aankomende artiesten podiumervaring kunnen opdoen. Het liefst zou hij daarbij nauw samenwerken met De Kring, het overleg daarover is echter nog volop gaande. Maar op eigen kracht heeft het intieme theaterzaaltje toch zeker ook het nodige te bieden. Zo bleek zaterdagavond maar weer eens. Storm op Komst richt zich op improvisatietheater, wat algemeen beschouwd wordt als een van de moeilijkste toneeldisciplines.

Het Roosendaalse gezelschap DrieMaalPlankenkoorts heeft die specifieke vorm inmiddels aardig onder de knie, ik was dus heel benieuwd hoe Vera Geers, Thijs de Graaf, Jaimy El Bou Messaoudi en Freya Flach hiermee om zouden gaan. Theo Maassen heeft zich het recht toegeëigend om bezoekers de zaaldeur te wijzen indien ze naar de mening van de cabaretmeneer iets te hard zitten te lachen. Bij improvisatietheater is dat niet mogelijk, dat staat of valt met de inbreng van het publiek. Vera, Thijs, Jaimy en Freya zijn ook geen types die volgens harde theaterwetten het publiek dirigeren. De opkomst van het viertal lijkt de naam Storm op Komst in eerste instantie alle eer aan te doen. Met boven het hoofd wapperende handjes ‘bestormen’ ze van achter uit de zaal het podium. Het publiek krijgt direct te horen wat er van hen verwacht wordt: functioneren als aangever voor de stukjes die het viertal ten tonele gaat brengen. ‘U hoeft niet bang te zijn dat we u op het podium halen’, voegt Vera er quasi geruststellend aan toe. Ene Jan ontdekte na de pauze dat deze belofte niet al te serieus moest worden genomen, want hij zag hoogtepunten uit zijn lange levensloop op het podium uitgebeeld worden. Waarvan hij zelf overigens via een belsysteem de regie in handen kreeg. In opdracht van het publiek brachten ze een mooi sprookje over Hupseflutsje (wat een zaal vol deskundigen al niet vermag) op een miniscuul plankje tot leven. Voorts demonstreerden ze hoe vier toneelspelers slechts twee mensen kunnen vertolken. Deze voorstelling van Storm op Komst bevatte een aantal originele vondsten. Regelmatig zochten ze ook hun toevlucht tot het gezongen woord en ik betwijfel of het wel zo’n goed idee is om op deze voet verder te gaan. De zangkunst is bij geen der spelers sterk ontwikkeld, hier en daar was het zelfs eventjes tenenkrommend. Enige coaching is hier zeker geboden. Het Xperience Theater is in deze fase precies het juiste podium voor Storm op Komst. Het gaat hier duidelijk om een groep in ontwikkeling. De potentie is zeker aanwezig, maar ze kampen met het natuurlijke nadeel dat de spelers nogal veel fysieke overeenkomsten vertonen, waarbij ze ook nogal vaak geneigd zijn om elkanders spel over te nemen. Een groep van vier kan perfect werken, mits er sprake is van vier verschillende karakters, ook in fysiek opzicht. De personages die ze op het podium uitbeelden, moeten nog iets explicieter worden uitgewerkt en als ze een beroep doen op het publiek doen ze er verstandig aan om de opdrachten nauwkeuriger te formuleren. Het was nu iets te vrijblijvend en te weinig begrensd. De kleding is ook voor verbetering vatbaar, dit was wel heel erg casual, denk aan Dimitri van Torens lied ‘Toneel van verbeelding’. Improvisatietheater is ook gebaat bij een hoog tempo, het publiek moet als het ware overdonderd worden en nauwelijks in de gelegenheid zijn om op adem te komen. Deze voorstelling was vriendelijk kabbelend, maar wel iets te vriendelijk kabbelend. Zoals gesteld, Storm op Komst heeft zeker potentie. Van het viertal schrijf ik Freya Flach mede vanwege haar wat mysterieuze uitstraling de beste kansen toe op een toneelcarriere, al dan niet in het amateurcircuit. Het immer kritische ND-raadslid Ton Schijvenaars zei in de pauze dat hij het een erg leuke voorstelling vond, en dan is er in Roosendaal doorgaans al heel wat gewonnen. Een negatieve rol was er helaas weggelegd voor de Roosendaalse toneelwereld. Die ‘schitterde’ massaal door afwezigheid.

Storm op Komst, gezien door Jaap Pleij op zaterdag 17 september in het Xperience Theater, onderdeel van het Parrotiacomplex.

Vrijdag 16 september 2016

Met een scheef oog keek Youp van ’t Hek donderdagavond naar de uitgang en met name naar de bezoekers die al op weg waren naar de garderobe. Perfect getimed ‘sommeerde’ hij de achterblijvers weer terug te zakken in hun zetels. ‘Ga nog maar even zitten, jongens, ik heb expres even gewacht, want dan twijfelen al die haastigen tussen terugkeren en het toch maar voor gezien houden’. Een beetje pesten hoort bij Youp. Toch laat hij onmiddellijk zijn aandoenlijke kant zien. ‘Sinds mijn hartoperatie en de bijbehorende zes bypasses bestaat het niet dat ik een theater verlaat zonder mijn lijflied te zingen’. Enkele tellen later herkende elke achterblijver de eerste tonen van de evergreen ‘Niemand weet hoe laat het is’. Zinsneden als ‘dan moeten we lachen en dansen vol vuur’ en ‘leef toch je leven als ware het de laatste dag’ kregen door de turbulente gebeurtenissen van het afgelopen jaar een nieuwe dimensie en het publiek leek dat feilloos aan te voelen.

Wie bang was dat Youp door al dat persoonlijke leed een milder wereldbeeld had ontwikkeld, kwam al snel bedrogen uit. Hij mocht dan iets meer rust uitstralen, maar hij ging er in alle opzichten vol tegenaan. ‘Het vuur, de passie en het licht’ was wellicht dan ook een betere titel geweest. Veel decorstukken heeft Youp deze keer niet nodig om zijn cardiologisch goedgekeurd verhaal te vertellen. Zelfs gitarist Rens van der Zalm hoeft maar enkele keren in actie te komen. Ondanks de tropische temperaturen in De Kring verscheen Youp gekleed in een keurig vestje op het podium. Voor zijn doen was hij zeer coulant voor zijn publiek. Toen de gulle lach op de eerste rij wel heel sterk de boventoon voerde, riep hij gevat ‘Wees maar blij dat je bij mij zit, bij Theo Maassen was je er al lang uit geflikkerd’, verwijzend naar de dame die de conference van de Eindhovenaar naar zijn gevoel zo ontregelde dat hij haar letterlijk de deur wees. ‘Licht’ is net zoals zoveel voorgangers een zorgvuldig en mooi gecomponeerd verhaal. Afwisselend zien we Youp daarin als rasverteller, treitercabaretier en ondanks zijn medische bagage niet aflatende wervelwind. In krap twee uur werkt hij nauwgezet naar het slot met een uiterst verrassende en sterke ontknoping toe. Centraal in ‘Licht’ staat het fictieve personage Peter, een psychiater waarvoor hij zelf al dertig jaar voor psychiater speelt. Of liever gezegd speelde, Peter is namelijk kortelings overleden en Youp blikt vooral terug op diens levensverhaal en hun bizarre onderlinge relatie. Ongevraagde publieksparticipatie wordt daarbij niet op prijs gesteld. Wanneer enkelen het wagen om een antwoord te geven op zijn retorische vraag ontsteekt hij onmiddellijk in een kapittelend relaas over de verhouding tussen cabaretier en publiek. Dankzij die zondaars genieten de bezoekers zowaar van een beduidend extra lange voorstelling. ‘Ja, dan kom ik vanavond ongebruikelijk laat thuis en dan zegt mijn vrouw (de lieflijke Debby Petter) ‘goh, waar bleef je zolang?’ En dan moet ik gaan uitleggen dat sommige bezoekers zich zonodig met de voorstelling wilden bemoeien, terwijl ik toch als enige in de zaal de opleiding tot cabaretier genoten heb. Ach ja, Roosendaal he. Dan weet je dat zoiets kan gebeuren’. Gelukkig speelt Youp deze voorstelling zonder pauze. Even voor 22.00 uur nam hij uit handen van een horecamedewerkster (voortaan wel je schort even afdoen, meisje, JP) de bos bloemen in ontvangst. Bij een vorige show was dat ‘blommenkind’ een onderdeel van de voorstelling, maar nu liet Youp haar probleemloos weer vertrekken. Een echte bloemenhulde dus! Juichend en dansend verliet hij na een lange staande ovatie het podium. Mooi op tijd om de tweede helft van Ajax nog te kunnen aanschouwen. Youp kan zo te zien weer jaren mee. Jammer dat hij dit jaar de oudejaarsconference aan zich voorbij heeft laten gaan, want met een verkiezingsjaar in zicht was dit voor Youp een uitgelezen kans om zijn heropstanding definitief te bevestigen.

Licht – Youp van ’t Hek – Gezien door Jaap Pleij op donderdag 15 september in de grote zaal van De Kring. Een dag voor dit optreden kreeg Youp de VSCD Oeuvreprijs uitgereikt in ‘De Wereld Draait Door’. Deze prijs van de Vereniging van Schouwburg- en Concertgebouwdirecties is bestemd voor personen of instellingen die een grote bijdrage leverden aan de podiumkunsten.

Donderdag 15 september 2016

 Het gemeentebestuur heeft vorig jaar nauwelijks batig saldo overgehouden aan de Roosendaalse Kermis. Nadat kosten en baten met elkaar verrekend waren, bleef er slechts een schamel bedrag ad 2321 euro in de plus te resteren. Dat blijkt uit vragen die de PVC middels een WOB-verzoek heeft gesteld. Omdat de gemeente verzuimd heeft een toelichting te geven op deze cijfers gaat de PVC aanvullende vragen stellen.

De cijfers wijzen uit dat er al enkele jaren sprake is van teruglopende inkomsten. Stonden de baten/lasten tot en met 2009 flink in de min, in 2010 werd er zowaar een klein positief resultaat ad 8018 euro geboekt. De opbrengsten liepen daarna verder op, van 62.429 euro in 2011 naar het absolute recordbedrag ad 100.396 euro in 2012. Daarna werd de neergang ingezet. In 2013 werd er 74766 euro in zwarte cijfers geschreven, in 2014 was dat al teruggelopen naar 18.988 euro, met 2321 euro in 2015 als voorlopig dieptepunt. De resultaten van dit jaar zijn nog niet gepubliceerd, maar omdat er sprake was van minder attracties dan voorgaande jaren is het zeer waarschijnlijk dat de eindbalans fors in de min eindigt. De PVC wil daar zo snel mogelijk opheldering over. De gemeente haalt het grootste deel van de kermisinkomsten immers uit de pachtinkomsten, daarnaast dragen de exploitanten bij via reclamegelden en stallingkosten bij de Stok. De kosten voor de gemeente zitten voor een belangrijk deel in de manuren die met de organisatie en voorbereidingen zijn gemoeid. Deze kosten zijn verdeeld over diverse afdelingen. Om hier verder inzicht in te krijgen vraagt de PVC tevens om een nadere uitsplitsing van de kosten. De vragen die de partij met betrekking tot een eventuele nieuwe locatie richting Herstaco Stadion heeft gesteld, moet het College van B&W nog beantwoorden. De PVC is uiteraard ook benieuwd hoe het College van B&W denkt het tij te keren.

Woensdag 14 september 2016

 Het 25^e congres van de grensoverschrijdende werkgroep Voortouw staat op vrijdag 30 september in de kerk van O.L.V. centrum Kerkeneind in Kalmthout geheel in het teken van de actuele vraag: wat te doen met de religieuze gebouwen in onze streek? Kerken en kloosters raken steeds meer buiten gebruik. Wat is de waarde van dit religieuze erfgoed en wat kan een alternatieve bestemming zijn? Over deze en andere vragen dienen de deelnemers zich een gehele middag te buigen. Een keur van deskundigen schetst een aantal mogelijkheden van hergebruik van religieus erfgoed. Als sprekers zijn uitgenodigd Wies van Leeuwen (oud-medewerker provincie Noord-Brabant), Jan Jaspers (Centrum Religieuze Kunst en Cultuur in Leuven). Joss Hopstaken belicht namens het Erfgoedcentrum Tongerlohuys de waarde van het erfgoed.

Jaspers vertelt hoe dit soortzaken in België worden aangepakt, Wies van Leeuwen stelt daar de Nederlandse handelswijze tegenover. Tussendoor is er orgelspel door Adri Nelen. Na de afsluitende receptie is er voor geïnteresseerden gelegenheid om gezamenlijk een maaltijd te gebruiken in het Strijboshof, Achterbroeksteenweg 69, 2920 Kalmthout. Belangstellenden dienen zich vóór 25 september in te schrijven bij een van de leden van de werkgroep: Joss Hopstaken j.hopstaken@westbrabantsarchief.nl of Stan Van den Bergh – stan.vandenbergh@skynet.be, tel. 0031 165 579 500 of 0032 36 674 167. De toegangsprijs voor het congres bedraagt € 5,- en de kosten voor het driegangen diner € 20,-. Inschrijven is mogelijk door € 5 of € 25 te storten op IBAN: BE12 0682 1191 2792. Voor Nederlanders die geld overmaken naar België geldt BIC: GKCCBEBB

Ook hiervoor geldt: graag inschrijven vóór 25 september. De toegangsprijs voor het congres kan ook ter plaatse contant worden voldaan.

Woensdag 14 september 2016

Er is sprake van een kleine leegloop in de Roosendaalse politiek. Gaf SP-wethouder Hugo Polderman onlangs te kennen zijn functie per 1 oktober neer te leggen wegens gezondheidsredenen, op 13 september ontving burgemeester Jacques Niederer een brief van het PvdA-raadslid Esther Derks – Mulder waarin zij te kennen geeft de politieke arena eveneens te verlaten.

‘ln de periode van mijn aantreden als gemeenteraadslid tot nu is zowel in de privésfeer als in het werk veel gebeurd en veranderd. Het gevolg ís dat mijn fysíeke en geestelijke belasting op dit moment zo groot is dat het niet meer verantwoord is mijn werk, privé en mijn taken als gemeenteraadslid te blijven combineren. lk wil mij voor honderd procent in kunnen zetten. lk ervaar dat dit niet meer mogelijk is in mijn werkzaamheden als raadslid. lk verzoek u de procedure te starten om dit besluit op korte termijn te effectueren’, aldus Esther Derks-Mulder. Burgemeester Niederer reageerde vrijwel onmiddellijk (deed hij dat maar vaker) en per kerende brief liet hij het scheidende raadslid weten dat de vervangingsprocedure inmiddels is opgestart. ‘Naar verwachting zal in de raadsvergadering van 22 september a.s. de effectuering van uw besluit gerealiseerd kunnen worden en zal een nieuw lid van de PvdA-fractie benoemd kunnen worden. Met dit besluit wordt in uw vervanging voorzien. lk heb begrip voor uw besluit. Graag wil ik u hierbij op voorhand al bedanken voor uw inzet’, aldus Niederer. Derks opengevallen zetel in de tweekoppige fractie van de PvdA wordt ingenomen door ‘oldtimer’ Paul Klaver. Eerder zat de advocaat twaalf jaar voor deze partij in de gemeenteraad, waarvan vier als fractievoorzitter. Saillant detail; het andere PvdA-raadslid Michel Yap is eveneens advocaat van beroep.

Dinsdag 13 september 2016

 Via de jaarlijkse KringProof mocht het theaterpubliek afgelopen zaterdag al een beetje ruiken aan de gerenoveerde Kring. Dat moet letterlijk worden genomen. Het nieuwe gedeelte richting doorgang museum Tongerlohuys bleef zorgvuldig afgesloten voor nieuwsgierige neusjes. Dat nieuwtje blijft gereserveerd voor het feestelijke heropeningsweekeinde dat voor het weekeinde van zaterdag 15 en zondag 16 oktober gepland staat. Zo lang kan Youp van ’t Hek niet wachten. Bij de opening van De nieuwe Kring in 1986 kreeg hij de lachers op de hand met zijn constatering ‘het meest vierkante gebouw dat in Nederland te vinden is en dan noemen ze het De Kring’. Youp mag dit seizoen op 15 september het licht aandoen in de Roosendaalse schouwburg met zijn veelbesproken programma ‘Licht’.

Er zal hem ongetwijfeld een persoonlijke rondleiding worden gegund en dan constateert hij, wellicht tot zijn verbazing, dat het gebouw zelfs nog een beetje vierkanter is geworden. Door de samensmelting der gebouwen is er na half oktober sprake van een ware cultuurcluster, die wat de PVC betreft als ’t Vierkantje door het leven mag gaan. Gelukkig heeft Youp een volle dag om van zijn eventuele verbazing te bekomen, want ook op 16 september staat hij als verhelderend ‘Licht’ op de planken van De Kring. ‘Licht’ was de voorstelling die hij in Zwijndrecht halverwege moest afbreken wegens acute gezondheidsproblemen. Later bleek dit de voorbode te zijn van de zware hartoperatie die hij eind vorig jaar moest ondergaan. Dit programma handelt over een psychiater die alles wat het leven voor anderen zo de moeite waard kan maken een beetje beu is. Die ‘schrink’ heeft in 1982 een voorstelling van Youp gezien waarbij geen hond in de zaal zat (een duidelijk fictief verhaal dus, JP), maar hij vindt het kalende grachtengordelmannetje wel aandoenlijk. De psychiater trekt de stoute schoenen aan en nodigt Youp uit om elke maandagochtend een beetje met hem te sparren. Zo ontstaat er een mooie onalledaagse vriendschap. In een interview heeft de cabaretier gezegd dat de show in feite over ‘neuken, de dood en de overige belangrijke dingen in het leven gaan’. Nog voor hij door hartproblemen werd geveld, hield de dood en alles wat daar om heen speelt hem dus al danig bezig. Youp wist lange tijd dat hij ziek was, maar niet wat hij precies mankeerde. Artsen konden hem daar lang geen uitsluitsel over geven. Op een gegeven moment stapte hij reeds na drie minuten van het podium. Dat leidde in het ziekenhuis tot nader onderzoek en uiteindelijk tot die succesvol verlopen hartoperatie. ‘En toen’, aldus Youp, ‘ viel ook alles in die voorstelling veel meer op zijn plek’. Het had op Teletekst en in alle kranten gestaan, hij kon dus niet langer volhouden dat het maar om ‘een griepje’ ging. Nu begint elke voorstelling van ‘Licht’ met een korte terugblik op die bewogen periode. De avond voor Kerst is hij met spoed geopereerd en de gehele verdere Kerst bracht hij door onder narcose. Opgelucht houdt Youp zijn publiek voor dat hij zo ziek was dat hij in de scanner in slaap viel en dat het hem vlak voor de operatie zelfs niet meer kon schelen of hij het zou overleven of niet. De snelle terugkeer van zijn befaamde grote bek luidde echter een definitief herstel in. ‘Nog even en hij is weer helemaal de oude’ kreeg zijn charmante vrouw Debby (Petter) van een kennis te horen. ‘Dat hoeft nou ook weer niet’, kaatste ze nuchter terug. Naar verluidt zijn er nog enkele kaarten voor ‘Licht’ verkrijgbaar bij De Kring. Haast is dus geboden, maar niet al haastig naar De Kring gespoed, want Youp is zelf het lichtende voorbeeld dat zo’n onoverdachte actie wel eens slecht kan aflopen. Bovendien kun je gewoon bij de website van De Kring je bestelling opgeven! Gezien de heersende temperaturen worden het in ieder geval twee hartverwarmende voorstellingen.

Maandag 12 september 2016

In tegenstelling tot het bekertreffen met Oranjeblauw ’14 en het openingsduel voor de competitie op Sportpark Kortendijk met stadgenoot Alliance in de rol van tegenstander kende het eerste thuisduel van RBC zondag een vrij regulier verloop. Geen ‘theestaking’ in de rust deze keer, geen vlaggenist die door de scheids van het veld werd gestuurd. RBC-trainer Danny Matthijssen had zijn manschappen op het hart gedrukt om de drie punten in Roosendaal te houden, na de nederlaag tegen Alliance zou een nieuwe zeperd een wel heel vervelende competitiestart betekenen.

Tegenstander Noordhoek wilde aanvankelijk niet meewerken aan dit voor hen ongunstige scenario. Piet Kouters liet al na acht minuten de 0-1 aantekenen voor de Noordhoekers. De oranjemouwen werden daarna weliswaar fors opgestroopt, maar al te grote kansen leverde dit niet op. Anwar Tarfit liet pas na ruim een uur spelen de gelijkmaker aantekenen. Een kwartier voor tijd maakte RBC-er Kevin van Andel van zijn trainer Mathijssen een gelukkig man. Zijn treffer bleek voldoende voor de 2-1 overwinning. Even leek er in de pauze toch iets vreemds te geschieden. Een onbekende microfoonstem sommeerde de spelers naar de middenlijn te gaan. Op dat moment stonden er slechts drie wisselspelers op het veld die elkaar vreemd aankeken na deze merkwaardige mededeling. Snel werd duidelijk dat deze aanwijzing bestemd was voor de leiders van diverse jeugdteams, zodat ze zich met hun selecties officieel konden presenteren aan en paraderen voor de toeschouwers.